بیانیه جمعی از دانشجویان معترض حاضر در تجمع اعتراضی شنبه ۱۱ ژانویه ۲۰۲۰ در محل دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک) تهران که در اعتراض به سانحه سقوط هواپیمای مسافری توسط شلیک موشک پدافند هوایی صورت گرفت:
این روزها ایران سراسر غرق در ماتم و عزاست. خون را با خون می‌شوییم؛ رنج بر رنج می‌گذاریم و شهید را با شهید غسل می‌دهیم. انگار تاریخ فشرده شده؛ بحران از پی بحران می‌آید و تهدید با تهدید پاسخ داده می‌شود. ما فرزندان ایران خود را جدا از مردم نمی‌دانیم. درد آنها درد ماست و داغی که بر دل آنها نشسته بر سینه‌های ما نیز سنگینی می‌کند. زنهار که در بامداد چهارشنبه فاجعه به اوج رسید و تنها یک روز پس از کشته شدن دهها هموطن در کرمان، ایران باردیگر پرواز فرزندانش را به نظاره نشست. هنوز فرصت سوگواری بر پیکرهای شهدای آبان را پیدا نکرده بودیم که عزایی دیگر از راه رسید.
امروز از هر کران «شر» ما را احاطه کرده است. در حالیکه سیاست های اقتصادی و سرکوب سیاسی نفَس مردم را به شماره انداخته حال سایه جنگ نیز بر سرمان آوار شده است. در میان رجزخوانی مداوم قدرت‌های نظامی، گمشده‌ی این روزهای فضای سیاسی ایران، صدای مردم است؛ مردمی که بیش و پیش از هر چیز خواستار آزادی و برابری هستند و این صدا را به بهترین نحو در آبان ماه به گوش همگان رساندند. اتفاقات دو ماه اخیر تجلی تمام و کمال ناکارآمدی نظام حاکم بر ایران بود. نظامی که یگانه پاسخش به هر بحرانی سرکوب است. بر ماست که امروز کلیت سرکوب را نشانه برویم چه در قالب حکومتی سرکوبگر باشد و چه در قالب قدرت امپریالیستی. در سال‌های اخیر حضور آمریکا در خاورمیانه حاصلی جز گسترش آشوب و بی نظمی نداشته است. تکلیف ما با این قدرت متجاوز پیشاپیش مشخص است اما در عین حال به خوبی آگاهیم که ماجراجویی آمریکا در منطقه نباید به بهانه ای برای توجیه سرکوب داخلی تبدیل شود. اگر این روزها «امنیت ملی» به لغلغه‌ی زبانی همه تبدیل شده وقت آن رسیده است که بپرسیم منظور از امنیت، امنیت کدامین گروه ها، طبقات و اقشار اجتماعی است. ترسی نداریم که فریاد بزنیم امنیت تهی‌دستان، طردشدگان و محرومان ایرانی سالهاست که به یغما رفته است. سیاست های اقتصادی حاکم در طول سی سال اخیر در کنار طبقه ای رانتی، برخوردار و فاسد، کوهی از طردشدگان را بجا گذاشته است. وضعیت آنگاه بغرنج می شود که در بیرون از مرزها نیز با مدد قدرت مالی و رسانه ای اربابان قدرت، اپوزیسیونی فاسد و سراسر وابسته پرورش یافته. آری؛ ما امروز با شر احاطه شده ایم.
مردم ایران:
یگانه راه برون رفت از بحران فعلی بازگشت به سیاست مردمی است. سیاستی که از ترس استبداد به دامن استکبار نیفتد و همچنین به نام مبارزه با امپریالیسم و مقاومت، استبداد را مشروع جلوه ندهد. آری؛ راه برون رفت از وضع فعلی طرد و نفی همزمان استبداد و استکبار است. سیاستی که امنیت، آزادی و برابری را تنها برای گروه و طبقه ای خاص طلب نمی کند بلکه آنها را حقوق ضایع نشدنی همه مردم می داند. امروز ضرورت خواست دموکراسی اجتماعی بر همگان آشکار شده است. در این دموکراسی حکومت نسبت به وضعیت مردم بی اعتنا نیست و امنیت، آزادی و برابری را برای همگان طلب می کند.
ما فرزندان ایران شهادت صدها تن از هموطنانمان در حوادث کرمان و سقوط هواپیما را به همه مردم کشورمان تسلیت می گوییم و قول می دهیم نگذاریم خون این عزیزان پایمال شود. آری؛ هیچ خون بی گناهی بیرون از تاریخ نخواهد افتاد. تاریخ با قدرت بازمی گردد و انتقام مظلوم را از ظالم می گیرد.
منبع: دانشجویان متحد
