مبتلایان به کرونا در حال پر کردن ظرفیت بیمارستانها و بخشهای مراقبت ویژه در کانادا هستند، اما این کشور نمیتواند از ظرفیت دانشآموختگان رشتههای مختلف پزشک از دانشگاههای خارج از کاناداخارجی استفاده کند. زیرا آنها مجوز فعالیت ندارند و دریافت این مجوز سالها زمان میبرد.
دکتر “علیرضا محمد جانی” که سابقه 10 سال طبابت در ایران را دارد به سیتیوی گفته است به دلیل نداشتن پروانه نمیتواند به سیستم بهداشت و درمان کانادا کمک کند.
وی تاکید کرد: “سیستم بهداشت و درمان کانادا در لبه پرتگاه قرار دارد، اما ما نمیتوانیم کمک کنیم. از اینکه نمیتوانم به حرفه پزشکی بپردازم، خشمگینم. زیرا بسیاری از موانع، ارتباطی با دانش یا صلاحیتهای علمی مورد نظر ندارد.”
هر سال صدها پزشک به کانادا مهاجرت میکنند، ولی گرفتن پروانه طبابت برای آنها میتواند تبدیل به یک روند چندین ساله شود. مسئولان در حال سرعت بخشیدن به این روند هستند، اما متخصصان معتقدند این اقدامها کافی نیست.
آنتاریو پروانههای موقت طبابت صادر میکند، اما تاکنون تنها 20 پروانه موقت صادر شده است. بریتیش کلمبیا نیز اقدامی مشابه انجام میدهد، اما مشخص نیست چه تعداد پزشک خارجی از این طریق جذب سیستم بهداشت و درمان این استان شدهاند.
به دلیل مشکلات گرفتن پروانه، بسیاری از پزشکان خارجی در کانادا در بخشهای دیگری فعالیت میکنند و در مشاغلی همانند راننده تاکسی، مدیر دفتر یا کارمند فروشگاه مشغول فعالیت میشوند.
دکتر هونیه برزگری یک پزشک عمومی است و بهجای فعالیت در بخش پزشکی، در یک شرکت فناوریهای دیجیتال سلامت کار میکند. او میگوید: “پزشکان خارجی زیادی هستند که نمیتوانند به کشور خدمت کنند. کمک ما در شرایط کنونی میتواند یک بازی برد-برد باشد.”
برای دریافت پروانه طبابت، پزشکان خارجی باید در چند آزمون شرکت کنند که هزاران دلار هزینه دارد و سپس باید دوره دستیاری را بگذرانند. “وحید نیلفروشان” که 13 سال سابقه فعالیت در بخش هوشبری و مراقبتهای ویژه در ایران را دارد، 3 سال تجربه کاری تحت نظارت در ونکوور را در کارنامه فعالیتهای حرفهای خود نیز گنجانده است.
او که از طرفداران حقوق پزشکان خارجی است، میگوید: “ما باید آزمونهای مختلفی بدهیم، ارزیابی شویم و از سدهای مختلف عبور کنیم. ما در آزمونها قبول میشویم و مهارت و دانش خود را اثبات میکنیم که گاهی از استانداردهای کانادا بالاتر هستند. با این حال، باز هم اجازه فعالیت پزشکی به ما نمیدهند.”
بر اساس اعلام مقامهای بهداشتی، در سال گذشته تنها 418 نفر از 1435 پزشک خارجی موفق به ورود به دوره دستیاری شدند و باقی داوطلبان از ورود به این دوره بازماندند.
دکتر “جان بلادرویک” مقام ارشد بهداشتی منطقه ونکوور کوستال هلث به سیتیوی گفت که حتی دانشآموختگان داخلی نیز به سختی میتوانند وارد دوره دستیاری شوند.
او معتقد است استانها باید ظرفیت بیشتری برای دورههای دستیاری ایجاد کنند. بلادرویک میگوید: “پزشکان خارجی کیفیت خوبی دارند و ما ظرفیت بزرگی را هدر میدهیم.”