دنیل بلاک
پولتیکو
- نشریه پولیتیکو در گزارشی با عنوان «زنده زنده می‌سوزونمت» به اختلاف‌ها میان اعضای جامعه ایرانیان مهاجر پرداخته و به این موضوع اشاره کرده است که این اختلاف‌ها هر روز ناپسندتر می‌شود و با نزدیک‌تر شدن جمهوری اسلامی به تولید بمب هسته‌ای، سیاست خارجی ایالات‌متحده نیز شکل پیچیده‌تری به‌خود می‌گیرد.
- ساعاتی پس از انتشار عکسی که شری حکیمی در دیدار با بلینکن منتشر کرد، واکنش‌ها نسبت به وی آغاز شد. از جمله اینکه یکی از کاربران توییتر حکیمی را عامل جمهوری اسلامی دانست. وی اظهارنظرهای مطرح شده در شبکه‌های اجتماعی را «غم‌انگیز و مبهم» توصیف کرد.
- روز پس از انتشار این عکس، کاوه شهروز (وکیل و عضو یکی از اندیشکده‌ها در کانادا) ویدیویی از سال ۲۰۱۵ منتشر کرد که در آن حکیمی با هیجان درباره عکس گرفتن با محمدجواد ظریف صحبت می‌کرد. وی این عکس را توییت کرد و توضیح داد که حکیمی برای جمهوری اسلامی لابی کرده است.
- شهروز یک‌بار در توییتی یکی از تحلیل‌گران منتقد حمله‌های آنلاین را به آدولف آیشمن – معمار اصلی هولوکاست – تشبیه کرد. وی درباره فرناز فصیحی گزارشگر نیوریورک تایمز نوشت: «او به‌اندازه‌ای باهوش نیست که مفهوم حرف‌هایی که می‌زند را بفهمد.»
- شهروز بار دیگر در توییتر نوشت نگار مرتضوی و همتایانش از جمهوری اسلامی فقط یک انتقاد دارند: «اینکه بیش‌تر ظریف را به ایالات‌متحده نمی‌فرستد تا بتوانند بیش‌تر با او لاس بزنند.»
- گزارشگر پولتیکو درباره تناقض ادعای وی برای تعهد به آزادی بیان و شنیدن نظر مخالف و اطلاق آیشمن به یکی از کسانی که با او هم‌سو نیست، گفت: «من فکر می‌کنم این افراد از نظر اخلاقی هم‌ردیف نازی‌ها هستند و این اقدام غیرلیبرال نیست که ما حقیقت را بگوییم.»
- شهروز بارها در توییتر و حتی در تماس با پولتیکو اظهار کرده است که قصد دارد [پشت] مخالفانش را «بلرزاند».
- بیش‌ترین حجم حمله‌ها در فضای مجازی به‌سوی فعالان برابری جنسیتی، روزنامه‌نگاران، تحلیل‌گران سیاست خارجی و تاریخ‌نویسان روانه می‌شود با این اتهام که مشغول تبانی با جمهوری اسلامی هستند.
- علی واعظ مدیر گروه بین‌المللی بحران معتقد است: «ما به‌مفهوم واقعی کلمه با یک بمب ساعتی مواجهیم که ایران به کره شمالی دیگری تبدیل شود. در این صورت نظام استبدادی به حیاتش ادامه می‌دهد و تهدید جهان افزایش خواهد یافت.»
شرح گزارش:
نشریه پولیتیکو در گزارشی با عنوان «زنده زنده می‌سوزونمت» به اختلاف‌ها میان اعضای جامعه ایرانیان مهاجر پرداخته و به این موضوع اشاره کرده است که این اختلاف‌ها هر روز ناپسندتر می‌شود و با نزدیک‌تر شدن جمهوری اسلامی به تولید بمب هسته‌ای، سیاست خارجی ایالات‌متحده نیز شکل پیچیده‌تری به‌خود می‌گیرد.
اکتبر ۲۰۲۲ هم‌زمان با افزایش ناآرامی در ایران، شری حکیمی یکی از فعالان سیاسی مخالف جمهوری اسلامی دعوت دیدار با آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه ایالات‌متحده را پذیرفت. در اتاق پذیرایی وزارت امور خارجه، حکیمی و تنی چند از زنان آمریکایی ایرانی‌تبار در مورد اعتراض‌ها و نحوه برخورد دولت ایالات‌متحده با این حوادث به گفت‌وگو نشستند.
شری حکیمی بنیان‌گذار و مدیر اجرایی یک سازمان غیردولتی و غیرانتفاعی است که در زمینه گسترش برابری جنسیتی در سراسر جهان تلاش می‌کند. وی از دستیابی به توافق‌نامه هسته‌ای ایران در سال ۲۰۱۵ حمایت کرد و در طول برگزاری و پس از مذاکرات هسته‌ای، میزگردهایی با حضور محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه وقت ایران برگزار کرد.
ساعاتی پس از انتشار عکسی که حکیمی در دیدار با بلینکن منتشر کرد، واکنش‌ها نسبت به وی آغاز شد. از جمله اینکه یکی از کاربران توییتر حکیمی را عامل جمهوری اسلامی دانست. وی اظهارنظرهای مطرح شده در شبکه‌های اجتماعی را «غم‌انگیز و مبهم» توصیف کرد.
حکیمی با امید اینکه حمله‌ها کاهش پیدا خواهد کرد، شب را پشت‌سر گذاشت، اما حمله‌ها در روزهای بعد بیش‌تر شد. روز پس از انتشار این عکس، کاوه شهروز (وکیل و عضو یکی از اندیشکده‌ها در کانادا) ویدیویی از سال ۲۰۱۵ منتشر کرد که در آن حکیمی با هیجان درباره عکس گرفتن با محمدجواد ظریف صحبت می‌کرد.
وی این عکس را توییت کرد و توضیح داد که حکیمی برای جمهوری اسلامی لابی کرده است.
کاوه شهروز که یکی از اعضای ارشد موسسه مک‌دونالد-لوریر کانادا است، در توییتر نوشت: رقیبان ایدئولوژیک وی «باید مورد تمسخر قرار بگیرند و با آنها همانند دلقک‌های دیکتاتور رفتار شود». او بدون ارایه مدرک به مخاطبان چنین القا کرده است که بسیاری از تحلیل‌گران شرور و در فهرست حقوق‌بگیران جمهوری اسلامی هستند. او نوشت: «زیردستان از سقوط حامی‌شان تنفر دارند.»
البته این تنها باری نیست که شهروز دست به چنین رفتارهایی می‌زند. وی یک‌بار در توییتی یکی از تحلیل‌گران منتقد حمله‌های آنلاین را به آدولف آیشمن – معمار اصلی هولوکاست – تشبیه کرد. وی درباره فرناز فصیحی گزارشگر نیوریورک تایمز نوشت: «او به‌اندازه‌ای باهوش نیست که مفهوم حرف‌هایی که می‌زند را بفهمد.»
شهروز بار دیگر در توییتر نوشت نگار مرتضوی و همتایانش از جمهوری اسلامی فقط یک انتقاد دارند: «اینکه بیش‌تر ظریف را به ایالات‌متحده نمی‌فرستد تا بتوانند بیش‌تر با او لاس بزنند.»
وی به گزارشگر پولتیکو گفته است: «به‌نظر من غرب باید برای کمک به مردم ایران در راه سرنگونی حکومت، هر کاری غیر از اقدام نظامی انجام دهد.» او تئوری تغییری را بیان کرد که نیازمند تحریم‌های فرامنطقه‌ای و پایان دادن به روابط دیپلماتیک اروپا با تهران است.
شهروز مدعی شده تهدیدهایی دریافت کرده است. وی به گزارشگر پولتیکو گفت به‌خاطر حمایت از تحریم‌های حداکثری به او «جنگ‌طلب» و «قاتل کودکان» اطلاق کرده‌اند. او معتقد به یک نظریه علوم اجتماعی است که مردم می توانند با رفتارهای تهاجمی تکرارشونده گروهی از سیاست‌ورزی‌های همگانی را محدود کنند.
گزارشگر پولتیکو درباره تناقض ادعای وی برای تعهد به آزادی بیان و شنیدن نظر مخالف و اطلاق آیشمن به یکی از کسانی که با او هم‌سو نیست، گفت: «من فکر می‌کنم این افراد از نظر اخلاقی هم‌ردیف نازی‌ها هستند و این اقدام غیرلیبرال نیست که ما حقیقت را بگوییم.»
شهروز در پاسخ به اینکه تا چه اندازه نسبت به رفتارهای دنبال‌کنندگانش (فالوورهایش) در شبکه‌های اجتماعی احساس مسئولیت می‌کند، پاسخ داد: «من هر نوع تهدیدی را محکوم می‌کنم.» البته وی استدلال کرد «اشاره به حقیقت» غیرمسئولانه نیست و بارها در توییتر و حتی در تماس با پولتیکو اظهار کرده است که قصد دارد [پشت] مخالفانش را «بلرزاند».
به گزارش پولیتیکو، اتهام‌ها علیه حکیمی بسیار مورد توجه قرار گرفت تا جایی که طی ۲ روز نزدیک به ۳۵ هزار بار نام او در توییتر آورده شد. بسیاری از کاربران حکیمی را حامی جمهوری اسلامی می‌دانستند و باور داشتند که او نیروی حکومت ایران است. از سوی دیگر، برخی او را تهدید به تجاوز و حتی به قتل رساندن کردند. یکی از کاربران خطاب به حکیمی نوشته بود: «پیدات می‌کنم و زنده زنده می‌سوزونمت.»
حکیمی تا یک هفته به آپارتمانش بازنگشت و سیستم‌های امنیتی در محل زندگی‌اش نصب کرد. او با استفاده از یک اپلیکشین اطلاعات شخصی‌اش در حالت آف‌لاین قرار داد، اما همچنان تهدیدها از سوی اوباش مجازی ادامه داشت.
بسیاری از ایرانیان مقیم خارج از کشور در ماه‌های گذشته توسط دیگر هموطنان خشمگین‌شان مورد آزار و اذیت گسترده قرار گرفته‌اند و در برخی موارد تهدید [جانی] شده‌اند. این حمله‌ها بیش‌تر زنان و به‌ویژه ساکنان آمریکای شمالی و اروپا را هدف قرار می‌دهد.
بیش‌ترین حجم حمله‌ها در فضای مجازی به‌سوی فعالان برابری جنسیتی، روزنامه‌نگاران، تحلیل‌گران سیاست خارجی و تاریخ‌نویسان روانه می‌شود با این اتهام که مشغول تبانی با جمهوری اسلامی هستند. هویت دقیق حمله‌کنندگان شبکه‌های اجتماعی ایرانیان مشخص نیست. زیرا بسیاری از افراد با نام کاربری جعلی فعالیت دارند.
ممکن است برخی تهدیدها توسط نهادهای مشخصی سازماندهی شده باشد، ولی بخش قابل‌توجهی از این حمله‌ها توسط کاربران و چهره‌های شناخته‌شده ایرانی انجام می‌شود که در خارج از ایران زندگی می‌کنند.
آزارهای موجود در فضای مجازی فعالیت را برای طرفداران دیپلماسی بیش از پیش دشوار کرده است. چنان که گاه کارشناسان سیاست خارجی ایران دعوت رسانه‌های انگلیسی زبان را برای نوشتن مطلب رد می‌کنند.
علی واعظ مدیر گروه بین‌المللی بحران معتقد است: «هدف کمپین [اتهام‌زنی به فعالان سیاسی] ترساندن و ساکت کردن طرفداران دیپلماسی است.»
وی ضمن ابراز نگرانی عمیق درباره برهم زدن فضای مناسب برای بحث کارشناسان و ناظران و تدوین سیاست جدیدی درباره ایران گفت: «ما به‌مفهوم واقعی کلمه با یک بمب ساعتی مواجهیم که ایران به کره شمالی دیگری تبدیل شود. در این صورت نظام استبدادی به حیاتش ادامه می‌دهد و تهدید جهان افزایش خواهد یافت.»