دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل اعلام کردند کانادا هر سال ده‌ها هزار پناه‌جو را در شرایط نامناسب بازداشت می‌کند. رنگین‌پوستان برای مدت زمان بیشتری در بازداشت می‌مانند.
این دو سازمان اعلام کردند بیشتر وقت‌ها به پناه‌جویان دستبند و پابند زده می‌شود و آنها در در شرایطی نگهداری می‌شوند که از کمترین امکان ارتباط با دنیای خارج برخوردارند.
“کِتی نیویاباندی” دبیرکل عفو بین‌الملل کانادا اعلام کرد بازداشتگاههای مهاجران کانادا تضاد زیاری با ارزش‌هایی دارد که کانادا با آنها شناخته می‌شود. نباید افرادی که با امید به امنیت و زندگی بهتر به کانادا می‌آیند در معرض نژادپرستی، بی‌رحمی و نقض حقوق بشر قرار بگیرند.
آژانس خدمات مرزی کانادا وجود پرونده محکومیت کیفری در کشور مبدا، برخوردار نبودن از امکان برقراری ارتباط‌های اجتماعی و احتمال به‌وجودآوردن خطرهای امنیتی برای کانادا جزو مواردی است که بر اساس آن امکان دارد افراد [پناه‌جویان] بازداشت شوند.
این آژانس مدعی است سرمایه‌گذاری 138 میلیون دلاری در 5 سال روی بازداشتگاههای پناه‌جویان باعث شده است تا با افراد بازداشت‌شده رفتارهای انسانی صورت بگیرد و هم‌زمان امنیت عمومی نیز حفظ شود. سرمایه‌گذاری یاد شده از سال 2016 آغاز شده است.
نیویاباندی تاکید کرده است کانادا باید پروتکل داوطلبانه کنوانسیون ضد شکنجه سازمان ملل را امضا کند تا با استفاده از آن بتوان از خشونت جلوگیری و امکان دسترسی بازرسان بین‌المللی به بازداشتگاهها را فراهم کرد.
دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل خواستار برچیده‌شدن تدریجی بازداشتگاههای پناه‌جویان و پایان دادن به رفتار غیرانسانی با آنها در این مراکز شده‌اند.
در این گزارش 100 صفحه‌ای اشاره شده افراد ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها در این مراکز نگهداری شوند. رنگین پوستان، به‌ویژه سیاه‌پوستان مدت زمان بیشتری در بازداشت می‌مانند.
کانادا در فاصله آوریل 2019 تا مارس سال گذشته 8825 مهاجر 15 تا 83 ساله را به بازداشتگاه فرستاده که 1932 از نفر آنها در زندان‌های استانی به‌سر می‌برند. در همین زمان، 136 کودک نیز با هدف جدا نشدن از پدر و مادرشان به بازداشتگاه رفته‌اند که 73 نفر از آنها زیر 6 سال دارند.
دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل می‌گوید از سال 2016 بیش از 300 مهاجر بیش از یک سال در بازداشت بوده‌اند.
بر اساس گزارش منتشر شده، پناه‌جویان در زندان‌های استانی در کنار سایر زندانی‌ها نگهداری می‌شوند و بیشتر آنها به سلول‌های انفرادی فرستاده می‌شوند. پناه‌جویان دارای معلولیت یا بیماری‌های روانی، تبعیض را در این زندان‌ها تجربه می‌کنند.
“سامر موسکاتی” از دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید کانادا جزو اندک کشورهای شمال است که پناه‌جویان در آن به مدت نامحدود بازداشت می‌شوند. مقام‌ها شرایط بازداشت افراد معلول را سخت‌تر می‌کنند و آزادی این افراد نسبت به سایر بازداشت‌شدگان دشوارتر است.
با از بین رفتن امید به آزادی در میان بازداشت‌شدگان، تمایل به خودکشی در میان آنها بیشتر می‌شود و آزادشدگان نیز تحت تاثیر تجربه‌های ناگوار بازداشتگاهها و آزار و اذیت قرار می‌گیرند. دو سازمان تدوین‌کننده گزارش می‌گویند مهاجران بازداشتی به ناتوانی‌های روانی و اجتماعی مبتلا می‌شوند که در دوران بازداشت به آن دچار شده‌اند.
آژانس خدمات مرزی کانادا تنها سازمان بزرگ ضابط قانون کشور است که نهادهای مستقل مدنی بر آن نظارت نمی‌کنند و نبود نظارت باعث شده است تا حقوق انسانی مهاجران در بازداشتگاهها نقض شود.
موسکاتی تاکید کرد: “از زمان شروع همه‌گیری در مارچ 2020، مقام‌های کانادایی مهاجران بازداشتی را به شکل بی‌سابقه‌ای آزاد کرده‌اند.”
