نیروهای طالبان چند ساعت پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان به شکلی پیروزمندانه وارد فرودگاه کابل شدند.
رهبران طالبان در پارکینگ هواپیماهای فرودگاه کابل قول امنیت برای کشور، بازگشایی سریع فرودگاه و عفو مخالفان خود را دادند.
بازگشایی فرودگاه تنها یکی از چالش‌های بزرگ پیش‌روی طالبان در اداره کشوری 38 میلیونی است که سال‌ها متکی به میلیادرها دلار کمک خارجی بوده است.
“حکمت‌الله وثیق” از مقام‌های ارشد طالبان به خبرنگار آسوشیتدپرس گفت: “افغانستان آزاد شد. ما کنترل بخش نظامی و غیرنظامی فرودگاه را در اختیار داریم. به زودی کابینه را معرفی خواهیم کرد. همه‌چیز در صلح و امنیت است.”
وی ضمن اینکه از مردم خواست به سر کارهای خود برگردند و بار دیگر بر عفو عمومی این گروه تاکید کرد، یادآور شد: “مردم باید صبور باشند. ما به آرامی همه چیز را به حالت عادی باز خواهیم گرداند. انجام این کار کمی زمان‌بر خواهد بود.”
“ذبیح‌الله مجاهد” سخنگوی طالبان در فرودگاه خطاب به نیروهای ویژه این گروه اظهار داشت: “با احتیاط فراوان با مردم برخورد کنید. ملت ما از جنگ و اشغال رنجور است و مردم دیگر تحمل سختی‌های بیش‌تر را ندارند.”
وی در گفت‌وگو با تلویزیون دولتی افغانستان درباره آغاز دوباره فعالیت‌های فرودگاه خاطرنشان کرد: “گروه فنی ما نیازهای فنی و پشتیبانی فرودگاه را بررسی خواهد کرد. اگر بتوانیم مشکلات را به تنهایی برطرف خواهیم کرد، در غیر این‌صورت از ترکیه یا قطر کمک می‌گیریم.”
ژنرال “فرَنک مکنزی” فرمانده سنتکام اعلام کرد نیروهای نظامی ایالات‌متحده پیش از خروج از فرودگاه 27 خودرو زرهی و 73 هواپیما را غیر قابل استفاده کرده‌اند. او گفت نیروهای نظامی تجهیزات مورد نیاز برای راه‌اندازی دوباره فرودگاه را منفجر نکرده‌اند.
“زلمای خلیل‌زاد” نماینده ویژه ایالات‌متحده در مذاکرات با طالبان پس از خروج کامل نیروهای آمریکایی در توییتر نوشت: “افغان‌ها در لحظه تصمیم‌گیری هستند و آینده کشور در دست آنها است. آنها مسیر استقلال خود را انتخاب خواهند کرد و این فرصتی برای پایان دادن به جنگ است.”
اکنون طالبان بحران‌های متعددی را پیشِ روی خود می‌بیند. بخش بزرگی از ذخایر ارزی افغانستان که در ایالات‌متحده قرار دارد، توسط این کشور مسدود شده و این موضوع پول ملی افغانستان را بیش از پیش تضعیف کرده است.
بانک‌های افغانستان محدودیت برداشت از حساب‌ها را اعمال کرده‌اند و کارمندان دولت ماه‌ها است بدون حقوق مانده‌اند. کمبود تجهیزات پزشکی وجود دارد و خشکسالی ذخایر غذایی کشور را کاهش داده و افغانستان را بیش از گذشته به واردات وابسته کرده است.
