راهیابی “مجید جوهری” و “علی احساسی” به پارلمان کانادا تا حدود زیادی قطعی شده است. فصل انتخابات به پایان آمده و فصل هم‌خواهی(مطالبه‌گری) فرا رسیده است. نمایندگان ایرانی‌تبار باید پیگیر مسایل و مشکلات شهروندان، به‌ویژه جامعه ایرانیان کانادا باشند.
مسکن
تامین مسکن یکی از پیچیده‌ترین مشکلات پیشِ روی بسیاری از کانادایی‌ها است. در طول مبارزات انتخاباتی لیبرال‌ها وعده داده‌اند در ۴ سال آینده ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار خانه خواهند ساخت یا در زمینه نگهداری یا بازسازی آنها مشارکت می‌کنند. آنها قصد دارند اعتبار مالیاتی خریداران مسکن را برای نخستین بار از ۵ به ۱۰ هزار دلار افزایش دهند و شرکت رهن و مسکن کانادا را وادار به کاهش ۲۵ درصدی نرخ بیمه وام مسکن کند.
این حزب از وعده ۱ میلیارد دلاری بودجه برای ارایه برنامه بهره‌برداری از خانه‌های به شرط تملیک سخن گفته است و این‌که قصد دارد مالکیت شهروندان خارجی در زمینه خرید خانه را برای ۲ سال آینده ممنوع کند.
لیبرال‌ها بر اساس وعده‌ای که داده‌اند هر سال باید حدود ۳۵۰ هزار خانه بسازند. شاید یکی از کارهایی که نمایندگان ایرانی‌تبار می‌توانند انجام دهند، جلب‌توجه دولت فدرال به شهرهایی است که ایرانی‌های بیش‌تری در آنها ساکن هستند.
یکی دیگر از مسایلی که طی چند سال اخیر در گران‌شدن خانه نقش داشته، پولشویی است. شاید مناسب باشد نمایندگان ایرانی‌تبار مجلس فدرال در این زمینه نیز نقش‌آفرینی پر رنگ‌تری داشته باشند تا از ورود این گونه سرمایه‌ها به بازار مسکن کانادا جلوگیری شود.
مراقبت‌های بهداشتی
یکی از دل‌نگرانی‌ها و گلایه‌های به نسبت گسترده در میان ایرانیان کانادا، وضعیت سیستم درمان کانادا است و به‌طور معمول از انتظار طولانی برای ارجاع به متخصص و بهره‌مندی از درمان‌های تخصصی شکایت دارند.
لیبرال‌ها وعده داده‌اند ۱۰ میلیارد دلار بودجه جدید برای سال آینده مالی ۲۰۲۱-۲۰۲۲ در نظر بگیرند که ۴ میلیارد دلار آن در بودجه فدرال دیده شده است. در مجموع، ۶ میلیارد دلار برای کاهش فهرست انتظار برای درمان و بیش از ۳ میلیارد دلار برای استخدام ۷ هزار و ۵۰۰ پزشک و پرستار جدید هزینه خواهد شد و بقیه بودجه برای بهبود مراقبت‌های مجازی و بهداشتی روستایی استفاده می‌شود.
این حزب از اعطای نزدیک به ۵ و نیم میلیارد دلار در طول ۵ سال به استان‌ها برای ارایه خدمات بهداشتِ روان و پیش‌برد برنامه ملی و جهانی داروسازی سخن گفته است.
نمایندگان ایرانی‌تبار پارلمان فدرال کانادا می‌توانند با پی‌گیری مداوم این وعده‌ها و گفت‌وگو درباره لایحه‌هایی که ارایه می‌شود یا قانون‌هایی که به تصویب می‌رسد، به موضوع به‌کارگیری کادر با تجربه و با دانش ایرانی‌تبار که به‌خاطر نداشتن مجوز (لایسنس) امکان فعالیت در سیستم بهداشت و درمان کانادا را ندارند، اشاره جدی و موثر داشته باشند.
ایجاد شغل
لیبرال‌ها پیش از برگزاری انتخابات متعهد شده بودند ۱ میلیون شغل ایجاد خواهند کرد. این وعده هنگام مبارزه‌های انتخاباتی تکرار شد. حمایت از صنعت آسیب‌دیده گردشگری و افزایش یارانه کرونایی برای حمایت از ۱۵۰ هزار شغل وابسته به رسانه‌ها جزو شرح اقدام‌های آنها بوده است.
نبود تعادل و تناسب در بازارِ کارِ کانادایی برای دستیابی مهاجران به شغل مناسب با تخصصی‌شان، گستردگی بازارِ کار پنهان (هیدن جاب) و کاهش فرصت‌های شغلی در اختیار مهاجران به خاطر نداشتن ارتباط(کانکشن)، نابرابری شغلی مهاجران با متولدان کانادایی به‌خاطر مشکل زبان، کمبود امنیت شغلی در سِمَت‌های تخصصی، موانع استخدامی متخصصان مهاجر به خاطر نداشتن گواهی‌نامه کانادایی (لایسنس)، مشکل جدی در دستیابی متخصصان مشاغل مختلف به شغل مناسب به‌خاطر اجبار در گذراندن دوره‌های طولانی‌مدت تحصیلی و کمبود حمایت‌های مالی لازم از خانواده هنگام تحصیل، بخشی از مشکلات جامعه مهاجران، از جمله ایرانیان کانادا است که نمایندگان ایرانی‌تبار پارلمان باید برای پی‌گیری آنها پافشاری کنند.
حمایت از کسب‌وکارهای خرد
لیبرال‌ها وعده داده‌اند برنامه استخدام بازیابی کانادا را تا مارچ ۲۰۲۲ تمدید کنند. این برنامه به کارفرمایان کسب‌وکارهای خرد کمک می‌کند حدود ۲۰ درصد از حقوق کارکنان خود را تامین کنند. وعده افزایش بازپرداخت مالیاتی، اعطای هزینه ارتقای تهویه مطبوع تا سقف ۵۰ هزار دلار و اعطای وام به کسب‌وکارها تا سقف ۵۰۰ هزار دلار بخشی از وعده‌های حزب حاکم است.
در طول همه‌گیری، کم نبودند کسب‌وکارهای خردی که آسیب دیدند. آمارها نشان می‌دهد این آسیب برای مهاجران بیش‌تر بوده است. نمایندگان ایرانی‌تبار پارلمان کانادا لازم است به‌صورت ویژه وقت بگذارند و با تحقیق میدانی از تعداد و میزان این آسیب‌ها آگاه شوند و نتیجه را به دولت و دیگر نمایندگان پارلمان بازتاب دهند تا بخشی از کمک‌هایی که دولت قول آنها را داده است، برای ترمیم کسب‌وکارهای خرد ایرانیان کانادا به‌کار گرفته شود.
نیاز به تاکید است که دستیابی به ارتباط موثر میان نمایندگان ایرانی و جامعه مهاجر به دو موضوع محوری بستگی دارد؛ باز بودن راه‌های ارتباطی میان نمایندگان با اعضای جامعه و پاسخ‌گویی دقیق، شفاف و فراگیر نمایندگان، از یک سو و بیان مسایل و مشکلات و رساندن آن به گوش نمایندگان توسط مردم، از سوی دیگر. در این بین، رسانه‌های فارسی‌زبان و به‌ویژه نهادهای مدنی غیردولتی می‌توانند نقشی تعیین‌کننده به‌عنوان پل ارتباطی ایفا کنند.
