سازمان عفو بین‌الملل دیروز (اول فوریه) اعلام کرد اسراییل از ابتدای موجودیت خود در سال 1948 سلطه بر فلسطینان و سرکوب آنها را ادامه داده که این رویه در چارچوب تعریف ارایه شده از آپارتاید قرار می‌گیرد.
به‌این ترتیب عفو بین‌الملل پس از سازمان‌های دیده‌بان حقوق بشر و سازمان حقوق بشر اسراییلی بتسلیم، سومین سازمانی است که اسراییل را به عنوان رژیم آپارتاید در مرزهای خود و سرزمین‌های اشغالی معرفی می‌کند.
اسراییل این اتهام را رد می‌کند و مدعی است شهروندان عرب در این کشور از حقوق مساوی با شهروندان یهودی برخوردارند، اما عفو بین‌الملل و دیگر گروه‌های حقوق بشری معتقدند جداسازی مناطقی که فلسطینی‌ها در آن زندگی می‌کنند، بخشی از برنامه‌ای است که برای استمرار تسلط یهودیان از دریای مدیترانه تا رود اردن طراحی شده است.
این گروه‌ها به سیاست‌های تبعیض‌آمیز در داخل مرزهای اسراییل و قدس شرقی، محاصره نوار غزه، الحاق کرانه باختری رود اردن و ادامه شهرک‌سازی در این منطقه اشاره می‌کنند.
فلسطینی‌ها چندین دهه است که اسراییلی‌ها را به اجرای سیاست‌های آپارتاید متهم می‌کنند و دولت خودگردان فلسطین از انتشار گزارش عفو بین‌الملل در این زمینه استقبال کرده است.
عفو بین‌الملل در گزارش خود اخراج 700 هزار فلسطینی از سرزمین‌های کنونی اسراییل در سال 1948 و جلوگیری از بازگشت آنها به منظور حفظ برتری یهودیان را نمونه‌ای از پیگیری سیاست‌های آپارتاید از ابتدای پیدایش این رژیم عنوان کرده است.
امروزه عرب‌های ساکن در مرزهای اسراییل تبعیض گسترده‌ای در زمینه‌های مختلف همانند اشتغال و مسکن را تجربه می‌کنند. فلسطینی‌های ساکن کرانه غربی تحت حکومت نظامی اسراییل زندگی می‌کنند و فلسطینیان ساکن غزه تحت محاصره اسراییل و مصر هستند.
فلسطینی‌ها حدود 20 درصد از جمعیت 4. 9 میلیون نفری اسرائیل را تشکیل می‌دهند، اما ترکیب جمعیتی این دو گروه با در نظر گرفتن جمعیت فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری و غزه برابر می‌شود. اسراییل عفو بین‌الملل را متهم به یهودستیزی می‌کند. بر اساس معاهده رم، آپارتاید رژیمی نهادینه شده بر اساس سرکوب نظام‌مند و سلطه یک گروه نژادی بر گروه نژادی دیگر است.