چرا تمامی سالمندان آلبرتا دارای شرایط واکسن‌زدن هستند، اما بریتیش کلمبیا تنها سالمندان بالای ۹۰ سال خارج از خانه‌های سالمندان را واکسینه می‌کند؟ این پرسشی است که این روزها در رسانه‌های اجتماعی غرب کانادا زیاد مطرح می‌شود.
بر اساس برنامه واکسیناسیون بریتیش کلمبیا، در هفته گذشته ابتدا سالمندان بالای ۹۰ سال و در مرحله بعد سالمندان بالای ۸۵ سال برای واکسن ثبت‌نام کردند و ثبت‌نام سالمندان بالای ۸۰ سال برای این هفته برنامه‌ریزی شده است. در این استان، موجودی محدود واکسن آسترازنکا به کارکنان شاغل در بخش‌های ضروری که در معرض خطر ابتلا به بیماری هستند اختصاص داده شده است.
در آلبرتا، ثبت‌نام برای تزریق واکسن به افراد ۶۵ سال به بالا از دوشنبه آغاز شده است. استان تزریق واکسن آسترازنکا به افراد ۵۰ تا ۶۴ سال را از ۱۰ مارچ آغاز کرده است. با این حال، آلبرتا تا ۱۲ مارچ، حدود ۳ هزار دُز واکسن کم‌تر از بریتیش کلمبیا تزریق کرده است.
لوریان هاردکَسل استاد رشته حقوق از دانشگاه کلگری می‌گوید اطلاعات جمعیت‌شناسی یکی از عوامل مهم در توضیح این تفاوت است. او می‌گوید: «بریتیش کلمبیا جمعیت سالمندتری نسبت به آلبرتا دارد و به همین دلیل واکسیناسیون افراد بالای ۸۵ سال در این استان زمان بیش‌تری می‌برد. هم‌چنین جمعیت بومیان بریتیش کلمبیا نسبت به آلبرتا بیشتر است و جمعیت‌های بومی در هر دو استان در اولویت واکسیناسیون قرار گرفته‌اند.»
بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۶، تفاوت در این زمینه بین دو استان بسیار چشم‌گیر است. بریتیش کلمبیا بیش از ۱۰۹ هزار سالمند بالای ۸۵ سال دارد که حدود ۱۰ هزار نفر از آنها بیشتر از ۹۵ سال سن دارند. این در حالی است که جمعیت سالمندان بالای ۸۵ سال آلبرتا ۶۳ هزار نفر است و تنها ۵ هزار نفر آنها بالای ۹۵ سال هستند.
این نکته‌ای بود که جان هورگان نخست‌وزیر بریتیش کلمبیا نیز به آن اشاره کرده است. او در کنفرانس خبری خود در پاسخ به پرسشی درباره سرعت برنامه واکسیناسیون استان گفت: «بسیاری از سالمندان بریتیش کلمبیا در گذشته در آلبرتا ساکن بوده‌اند و استان ما را برای گذران دوران سالمندی خود انتخاب کرده‌اند. ما نسبت به سایر استان‌های کشور جمعیت سالمند بیش‌تری داریم و به همین دلیل باید با جمعیت افراد ۹۰ سال به بالا شروع می‌کردیم.»
داده‌های سرشماری سال ۲۰۱۶ هم‌چنین نشان می‌دهد که جمعیت بومیان بریتیش کلمبیا از آلبرتا ۱۲ هزار نفر بیشتر است.
از نظر هاردکَسل، اولویت‌بندی متفاوت دو استان در استفاده از ذخایر واکسن نیز از دیگر دلایل تفاوت موجود است. هر دو استان، ساکنان و کارکنان خانه‌های سالمندان، پرستاران خانگی و کارکنان بیمارستان با احتمال تماس با بیماران کرونایی را در اولویت واکسیناسیون قرار داده‌اند، اما بریتیش کلمبیا گروه‌های اولویت‌دار دیگری را نیز تعریف کرده است.
در مرحله نخست، ملاقات‌کنندگان ضروری ساکنان خانه‌های سالمندان در اولویت قرار گرفتند و در مرحله دوم، تمامی کارکنان بیمارستان‌ها، پزشکان شاغل در اجتماع و گروه‌های آسیب‌پذیری که در محیط‌های اشتراکی همانند زندان‌ها و گرم‌خانه‌ها کار یا زندگی می‌کنند در اولویت قرار گرفتند. هم‌چنین، استان به دنبال ایمن‌سازی تمام جمعیت بزرگسال پرنس روپرت است. زیرا موارد همه‌گیری مستمر ویروس در آنجا دیده می‌شود.
هاردکَسل می‌گوید: «آلبرتا تا به امروز راهبرد واکسیناسیون خود را بر پایه سن افراد پیش برده است.» یکی از سخنگویان وزارت بهداشت بریتیش کلمبیا نیز در این زمینه گفت: «ما بر ایمن‌سازی پرخطرترین گروه‌های جمعیت تمرکز کرده‌ایم.»
هم‌چنین آلبرتا از واکسن آسترازنکای خود به شیوه‌ای متفاوت نسبت به بریتیش کلمبیا استفاده کرده و به دلیل تاثیر کم‌تر این واکسن بر سالمندان، تصمیم گرفته است آن را به گروه‌های دیگر بزرگسالان اختصاص دهد (افراد ۵۰ سال به بالا). بریتیش کلمبیا نیز تصمیم دارد از واکسن‌های آسترازنکای خود برای مقابله با شیوع کرونا در محیط‌های کاری پرخطر استفاده کند.
هاردکَسل معتقد است تفاوت در سرعت واکسیناسیون دو استان برخی از اهالی بریتیش کلمبیا را خشمگین خواهد کرد، اما از نظر او راهبرد بریتیش کلمبیا ایراد ندارد. او می‌گوید: «هزاران پزشک خانواده در بریتیش کلمبیا فعالند و به همین دلیل این استان از نظر واکسیناسیون گروه‌های سنی از آلبرتا بیشتر و بیشتر عقب خواهد افتاد، اما از نظر من این موضوع اشکالی ندارد. زیرا این افراد در معرض ابتلا به کرونا هستند و کارکنان بخش بهداشت و درمان نباید بیمار شوند تا خدمات‌رسانی دچار اشکال شود.» او به مردم توصیه می‌کند که به‌جای دقت بر گروه‌های سنی، بر آمار افراد واکسینه شده تمرکز کنند.