بیش‌تر کانادایی‌ها در مناطقی زندگی می‌کنند که شاخص آلودگی هوای آنها بالاتر از استانداردهای تعیین شده از سوی سازمان بهداشت جهانی است.
بر اساس مطالعه کنسرسیوم تحقیقات سلامت محیط شهری کانادا، حدود 86 درصد کانادایی‌ها در مناطقی زندگی می‌کنند که سطح ذرات معلق هوا بالاتر از دستورالعمل‌های سازمان بهداشت جهانی است. حدود 56 درصد مردم نیز در مناطقی با آلودگی بالای دی‌اکسید نیتروژن ساکن هستند.
دستورالعمل جدید وزارت بهداشت غلظت متوسط 5 میکروگرم پی‌ام 5. 2 در هر متر مکعب هوا را توصیه می‌کند. پی‌ام 5. 2 ذرات معلق بسیار ریزی هستند که می‌توانند از طریق ریه وارد جریان خون شوند.
“جف بروک” استادیار بهداشت عمومی و شیمی در دانشگاه تورنتو در این زمینه می‌گوید: “ما باید به این مساله توجه کنیم. زیرا می‌توانیم کاری در مورد آن انجام دهیم. این مساله هزینه‌های بهداشت و درمان ما را بالاتر می‌برد و کیفیت زندگی مردم را کاهش می‌دهد.”
بر اساس تخمین وزارت بهداشت، هر سال 15 هزار و 300 کانادایی در اثر آلودگی هوا فوت می‌کنند و امید به زندگی افراد مبتلا به آسم و مشکلات تنفسی شدید نیز بر اثر این نوع آلودگی کمتر می‌شود. این آمار اندکی بیش از تعداد کشته‌های سالانه حوادث رانندگی کشور است.
تحقیقات انجام گرفته از سوی سایر نهادهای کشور نیز تایید کننده این نتایج هستند. تحقیقات انجمن ریه بریتیش کلمبیا نشان می‌دهد شاخص آلودگی هوای بسیاری از مناطق شهری این استان همانند ویکتوریا، لوور مین‌لَند، گرند فورکس و کاسلگار و نلسون بالاتر از شاخص‌های سازمان بهداشت جهانی است. این موضوع درباره آنتاریو نیز صادق است و میزان آلودگی هوای مرکز شهر تورنتو 2 برابر شاخص تعیین شده از سوی سازمان بهداشت جهانی است.
بروک تاکید می‌کند: “وینزور، سارنیا به سمت مونترال و کبک سیتی آلوده‌ترین مناطق کشور هستند، اما جدی‌ترین مشکل آلودگی هوا مربوط به مناطقی است که آتش‌سوزی جنگلی را تجربه می‌کنند.”
شاخص‌های آلودگی جدید سازمان بهداشت جهانی در زمینه پی‌ام 5. 2 و دی‌اکسید نیتروژن نسبت به شاخص‌های قبلی بسیار پایین‌تر است. البته دستورالعمل‌های وزارت بهداشت الزام اجرایی ندارد و تنها به عنوان مرجع از آنها استفاده می‌شود.
“مایکل بروئر” یکی از دستاندرکاران تدوین این دستورالعمل می‌گوید: “بیماری‌های ریه، بیماری‌های قلبی، آسم، حمله قلبی، دیابت نوع 2 و زوال عصبی با آلودگی هوا در ارتباطند.”