ژورنالیست کانادایی: سازمان فوتبال نیازمند خانه‌تکانی است!

football 5858124 1280

شرح تحلیل:

تیم ملّی فوتبال مردان کانادا برای نخستین بار پس از ۳۶ سال به جام‌جهانی قطر راه یافت.‌ ۶ ماه طول کشید تا دلیل طولانی‌شدن حضور دوباره در این رویداد ورزشی برای همه روشن شود؛ هنگامی که خبر آمد پنجم ژوئن بازی دوستانه تیم‌های ملی کانادا و ایران در در ونکوور برگزار می‌شود.

خانواده قربانیان پرواز پی‌اس۷۵۲ جزو نخستین افرادی بودند که خواهان لغو بازی میان کانادا و ایران شدند. این هواپیما سال ۲۰۲۰ از سوی سپاه پاسداران ایران ساقط شد و تمامی ۱۷۶ سرنشین آن از جمله ۸۶ کانادایی و افراد دارای اقامت دایم کشته شدند.

با افزایش فشارها، نخست‌وزیر جاستین ترودو حقیقت دردناکی را ابراز کرد و گفت: «به‌نظرم دعوت از تیم ملّی ایران به کانادا ایده خوبی نبود.»

در پی آن سازمان فوتبال کانادا اعلام کرد برخی از بازیکنان تیم ملّی به‌صورت خصوصی نگرانی خود از برگزاری این مسابقه را بیان کرده‌اند. در نهایت بازی لغو شد و بازی با تیم ملی ضعیف پاناما جایگزین بازی با ایران شده است.

از دید ناظر بیرونی، برنامه‌ریزی بازی با ایران اشتباهی قابل پیشگیری بود.آیا کسی در راس سازمان فوتبال متوجه مشکلات مشهود برگزاری این دیدار نشده بود؟ در بیانیه این سازمان آمده است: «ما عوامل خارجی را برای انتخاب بهترین حریف در نظر گرفته بودیم. تلاش می‌کنیم در آینده روند تصمیم‌گیری بهتری داشته باشیم.»

به‌نظر می‌رسد توجه به عملکرد درون زمین بازیکنان تیم ملّی، از توانایی‌های مدیریتی فدراسیون پیشی گرفته است. فدراسیون در مدیریت رسوایی جنسی باب بیرادا مربی قبلی تیم ملّی جوانان، بسیار بد عمل کرد و نتوانست به انتظارات طرفدران پیراهن تیم ملّی پاسخ دهد.

من می‌توانم حدس بزنم چه روندی باعث برنامه‌ریزی برای بازی با ایران شده است: تیم ملّی بعد از مدتها به صحنه جهانی برگشته است، سرمربی خواهان بازی در برابر بهترین تیم ممکن بود و تیم‌های زیادی باقی نمانده بودند، ایران در رده‌بندی فیفا در جایگاه ۲۱ و کانادا در رده ۳۸ قرار دارد، تیم ملّی ایران برای سومین بار پیاپی به جام‌جهانی راه پیدا کرده است، آنها در برابر دریافت ۴۰۰ هزار دلار به ونکوور می‌آیند؛ تمامی این موارد ایران را تبدیل به بهترین گزینه می‌کند، اما سازمان فوتبال کانادا متوجه منطقی‌نبودن این تصمیم‌گیری از نظر خانواده قربانیان پرواز اوکراینی نبود.

موضوع این است که تجربه موفق این سازمان در مورد تیم ملّی فوتبال زنان به‌همان اندازه درباره تیم ملّی فوتبال مردان تکرار نشده است. توجه جهانی به فوتبال مردان و پررنگ‌تربودن مسایل مالی و فساد احتمال آلوده‌شدن دستاندرکاران این رشته را افزایش می‌دهد.

کافی است به قطر به‌عنوان میزبان کنونی جام‌جهانی و همسایه ایران در خلیج‌فارس توجه کنید. هزاران کارگر خارجی طی ۱۰ سال گذشته در جریان ساخت ورزشگاه‌های جدید جان خود را در این کشور از دست داده‌اند. با این حال، ما در نوامبر به قطر خواهیم رفت و در کنار ۳۱ تیم دیگر از جمله ایران رقابت می‌کنیم. در نهایت هم یک تیم جام‌جهانی را در زمینی بر سر می‌گیرد که آغشته به خون است.

فدراسیون فوتبال کانادا در فضایی کار می‌کند که پر از دو راهی‌های اخلاقی جدی است. به همین علت ما باید از ایجاد خودخواسته چنین دوراهی‌هایی دیگر جلوگیری کنیم. افتضاح بازی دوستانه با ایران به اعتبار ما آسیب زد و تجربه برگزاری یک مسابقه ارزشمند را از ما گرفت. تاوان این اشتباه به‌قدری سنگین است که ضرورت تغییر هر چه سریع‌تر در مدیریت فوتبال کشور را ایجاب می‌کند.  شما پس از غیبت ۳۶ ساله در جام‌جهانی نمی‌توانید شرایط را تعیین کنید. با همه اینها، ادامه راه تا پایان حضور در رقابت‌های قطر مهم است. زیرا کانادا همراه ایالات‌متحده و مکزیک میزبان بعدی جام‌جهانی ۲۰۲۶ است. قطر پایان راه نیست. باید فکری به حال مدیریت فوتبال خود کنیم.