ونکوور، تورنتو و ادمونتون بیش‌ترین جذابیت را برای مهاجران دارند

بررسی مکان‌های مورد علاقه زندگی مهاجران نقشی مهم در سیاست‌گذاری جذب مهاجران جدید در مناطقی خاص دارد. داده‌های مربوط به جابه‌جایی بیانگر مکان‌های جذاب برای مهاجران و عوامل مهم در تصمیم‌گیری آنها برای ماندن یا ترک محلی خاص است.

مرکز آمار کانادا به تازگی تحقیقی درباره میزان ماندگاری مهاجران در استان‌های مختلف انجام داده است. بیش‌تر مهاجران حاضر در این تحقیق در سال 2014 وارد کانادا شده‌اند.

در میان شهرهای کانادا، ونکوور دارای بالاترین جذابیت است و 86 درصد مهاجرانی که در سال 2014 در این شهر ساکن شده‌اند، پس از 5 سال در آن باقی مانده‌اند. به بیان دیگر، 86 نفر از هر 100 مهاجر ساکن ونکوور در سال 2014 برای زندگی در آن باقی‌مانده‌اند.

تورنتو با فاصله‌ای بسیار اندک، در رده دوم قرار دارد و ادمونتون با حدود 85 درصد ماندگاری مهاجران در رده سوم است. افرادی که به‌واسطه بستگان مهاجرت کرده‌اند نرخ ماندگاری بالاتری نسبت به مهاجران اقتصادی و پناهندگان دارند. پایین‌ترین نرخ ماندگاری (58 درصد) نیز مربوط به استان‌های ساحل اقیانوس اطلس بوده است.

داشتن سابقه کاری یا تحصیلی در کانادا نقش مهمی در تصمیم مهاجران برای جابه‌جایی بین استان‌ها بازی می‌کند. شغل‌یابی نیز تاثیرگذاری بالایی در ماندگاری مهاجران دارد. در میان مهاجرانی که در سال 2014 اقامت دایم گرفته‌اند، افراد دارای سابقه کار، ماندگاری بیش‌تری در استان یا منطقه خود داشتند. پناهندگان دارای سابقه کار در استان مورد پذیرش، بالاترین نرخ ماندگاری (93 درصد) را در میان جامعه مهاجران دارند. میزان ماندگاری افرادی که پیش از دریافت اقامت دایم مجوز کار دریافت کرده‌اند اندکی بالای 90 درصد است.

ماندگاری مهاجران دارای سابقه کاری یا تحصیلی حدود 81 درصد است و مهاجرانی که پیش از دریافت اقامت دایم مجوز تحصیلی دریافت کرده‌اند 79 درصد است. علت احتمالی ماندگاری پایین‌تر این دسته از مهاجران یافتن کار پس از پایان تحصیل است.

حدود 86 درصد مهاجران حاضر در این تحقیق پس از گذشت 5 سال از ورود به کانادا همچنان در استان یا منطقه خود باقی مانده‌اند. در میان استان‌ها، آنتاریو با 94 درصد، بریتیش کلمبیا با 90 درصد و آلبرتا با 89 درصد بالاترین نرخ ماندگاری مهاجران را به خود اختصاص داده‌اند.

نرخ ماندگاری برای افرادی که به‌واسطه بستگان وارد کانادا شده‌اند 93 درصد، برای پناهندگان 86 درصد و برای مهاجران اقتصادی 82 درصد است. احتمال جابه‌جایی مهاجران در چند سال ابتدایی ورود به کشور بالاتر است و میزان ماندگاری 10 ساله و 5 ساله مهاجران دارای تفاوت معناداری نیست.

در این زمینه نیز استان‌های آنتاریو (5. 91 درصد)، بریتیش کلمبیا (3. 87 درصد) و آلبرتا (1. 86 درصد) دارای بالاترین آمار ماندگاری 10 ساله مهاجران هستند.