امسال نیز توپ‌ها برای روزبزرگداشت (Remembrance Day) شلیک شدند، اما از گردهم‌آمدن جمعیت ده‌ها هزار نفری در پایتخت کانادا خبری نبود. به جای آن، گروهی چند صد نفری از شخصیت‌های بلندپایه، نظامیان، کهنه‌سربازان و مردم عادی در محل بنای یادبود جنگ کانادا حاضر شدند و دیگر افراد، مراسم را به‌صورت زنده در تلویزیون یا سایت‌های اینترنتی به تماشا نشستند.
به گزارش ژورنال ایرانیان کانادا، این مراسم بزرگداشت کوچک در اتاوا تاکیدی است بر اهمیت برگزارنکردن گردهمایی‌های بزرگ به منظور جلوگیری از گسترش کرونا. ژنرال جاناتان ونس فرمانده ارشد نظامی کانادا در این مراسم گفت: “ما باید کهنه‌سربازان خود را در هر شرایطی گرامی بداریم و اکنون از شما می‌خواهم که به احترام آنها برای مدتی سکوت کنیم. این‌که ما می‌توانیم هنوز برخی از مراسم را برگزار کنیم، برای مردم امیدبخش است.”
در این برنامه، بخشی از سنت‌های این مراسم همانند نواختن آهنگ “آخرین نگهبانی”و اهدای تاج گل انجام شد، اما سایر بخش‌ها به دلیل کرونا برگزار نشد یا به‌صورت محدود مورد توجه قرار گرفت. به دلیل لغو شدن بسیاری از مراسم مربوط به این روز در اروپا و دیگر کشورهای جهان، برگزاری این برنامه در کانادا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود.
جاستین ترودو نخست‌وزیر کانادا به همراه همسرش در این مراسم حاضر بود و آنها همانند سایر شرکت‌کنندگان ماسک بر صورت داشتند. جولی پایت فرماندار کل و دبی سالیوان دریافت‌کننده نشان صلیب نقره‌ای [یکی از برترین نشان‌های رسمی کانادا] نیز در این مراسم حاضر بودند. پسر سالیوان که یکی از افسران نیروی دریایی کانادا بود که در جریان آتش‌سوزی زیردریایی اچ‌ام‌سی‌اس چیکوتیمی جان خود را از دست داد. پِری بلگراد رییس مجمع بومیان کانادا نیز از دیگر شرکت‌کنندگان در این مراسم بود.
نخست‌وزیر کانادا چهارشنبه 11 نوامبر 2020 مردم را به بزرگداشت این روز تشویق کرد و نوشت: “حتی اگر نتوانیم در گردهمایی حضور یابیم، می‌توانیم در هفتاد و پنجمین سالگرد پایان جنگ جهانی اول زمانی برای احترام به کهنه سربازان و سربازان کشته شده در جنگ اختصاص دهیم.”
ارین اوتول رهبر حزب محافظه‌کار در پیام مشابهی خطاب به مردم نوشت: “اندیشیدن، یادآوری و احترام، تنها محدود به مراسم رژه یا بنا‌های یادبود نیست. کانادایی‌ها در این دوران سخت همواره این کارها را انجام داده‌اند.”
جولی پایت نیز در پیام ویدیویی خود گفت: “هفتاد و پنج سال از پایان جنگ جهانی اول گذشته است و کهنه‌سربازان ما با دادن قربانیان بسیار به پیروزی‌های بزرگ رسیدند. بیش از 43 هزار کانادایی در این جنگ کشته شدند و تعداد بیشتری با زخم‌ها و آسیب‌های روانی حاصل از جنگ به خانه بازگشتند و این نکته‌ای است که چندان درباره آن صحبت نمی‌شود. ما برای همیشه آنها را به یاد خواهیم داشت.”
