در میان واقعیت‌های آزاردهنده مربوط به همه‌گیری کرونا، واقعیت مهم دیگری نیز توجه جهان را به خود جلب کرده است؛ نژادپرستی.
به گزارش ژورنال ایرانیان کانادا، مرگ آمریکایی‌های سیاه‌پوست همانند جرج فلوید، برونا تیلور و احمد آربری باعث شروع جنبش “جان سیاه‌پوستان مهم است” در آمریکا و سایر نقاط جهان شد. در نتیجه این جنبش، شرکت‌های سراسر دنیا بار دیگر بر موضوع “تنوع” در محیط کار متمرکز شده‌اند و رنگین‌پوستان بیشتری را در پست‌های مدیریتی گماشته‌اند.
همچنین بسیاری از شرکت‌ها دوره‌های آموزشی در خصوص جلوگیری از تبعیض برگزار و تلاش کرده‌اند که صداهای به حاشیه رانده شده را به متن بیاورند. این خبر خوشحال‌کننده است، اما می‌تواند همانند شمشیری دو لبه برای سیاه‌پوستان، بومیان و رنگین‌پوستان عمل کند. زیرا مدیران‌شان برای برنامه‌ریزی و اجرای چنین طرح‌هایی روی آنها حساب ویژه‌ای باز می‌کنند.
این بار سنگین کاری، بیشتر بر دوش رنگین پوستان گذاشته می‌شود. این در حالی است که آنها باید وظایف کاری معمول خود را نیز به درستی انجام دهند. همچنین پرداختی اضافی بابت این کار برای آنها در نظر گرفته نمی‌شود و علاوه بر آن بار احساسی قبول چنین مسئولیتی نیز سنگین است.
شرین دنیلز مدیر اجرایی سازمان برگزار‌کننده کارگاه‌های ضد نژادپرستی و تساوی حقوق می‌گوید: “شرکت‌ها می‌دانند که می‌توانند به افراد دیگری مراجعه کنند، اما آنها راحت‌ترین راه را انتخاب کرده‌اند.” او اضافه کرد که بسیاری از شرکت‌ها شکست‌های خود در این مسیر را نمی‌بینند و تنها به راه‌حل‌هایی روی آورده‌اند که به خوبی بر روی آنها فکر نکرده‌اند. در ظاهر به‌نظر می‌رسد این سازمان‌ها در حال اقدام‌های معناداری هستند، اما در واقعیت آنها موضوع “تنوع” را به عنوان یک موضوع اداری می‌بینند.
تارا جانسون مشاور حوزه تنوع در نیویورک می‌گوید: “شما کارمندان داوطلب خود را به عنوان نیروی اصلی برای هدایت تراکنش‌های مالی خود انتخاب نمی‌کنید و به همین دلیل نباید چنین کاری را برای برنامه‌ریزی‌های مربوط به تنوع و تساوی حقوقی انجام دهید. با این حال، بسیاری از شرکت‌ها بر کارکنان رنگین‌پوست خود در این حوزه تکیه کرده‌اند و حتی برای قبول مسئولیت بر آنها فشار می‌آورند. در برخی موارد نیز این شرکت‌ها کارکنان رنگین‌پوست را بدون رضایت‌شان داوطلب می‌کنند.
دنیلز می‌گوید که انتظارات تنها به پذیرش پروژه‌های بیشتر مربوط نمی‌شود، مدیران از کارمندان رنگین‌پوست خود خواسته‌اند که پاسخگوی پرسش‌های مربوط به جنبش “جان سیاهان اهمیت دارد” نیز باشند و هر کمکی که از دست‌شان برمی‌آید در این زمینه انجام دهند. او اضافه می‌کند: ” از آنها پرسیده نمی‌شود که چه احساسی دارند یا به چه نوع حمایتی نیازمندند. می‌خواهند یا می‌توانند کمک کنند و مسئولیت‌های شغلی آنها چگونه تنظیم می‌شود. سازمان‌ها انتظار دارند که کارکنان‌شان با اشاره آنها به سمت‌شان بدوند!”
مدیر اجرایی سازمان برگزار‌کننده کارگاه‌های ضد نژادپرستی و تساوی حقوق در ادامه می‌گوید: “این کارکنان برای سال‌ها نادیده گرفته شده‌اند و به نگرانی‌های آنها توجهی نشده است و اکنون همان مدیران برای‌شان سر ودست می‌شکنند تا دیدگاه‌های آنها را بدانند. در برخی از سازمان‌ها هم کارکنان رنگین‌پوست در صورت همکاری‌نکردن تنبیه می‌شوند.”
استیسی گرهام آموزگار دوره‌های تنوع و تساوی حقوق می‌گوید: “این تصور اشتباه است که فردی به واسطه رنگین‌پوست بودن صلاحیت یا علاقه فعالیت در زمینه تنوع و تساوی حقوق داشته باشد. ممکن است آنها در چنین شرایطی احساس خشم یا شرم کنند.”
لیزا کپینسکی موسس و مدیر یک موسسه تنوع در آلمان بر این باور است که این فعالیت‌های جانبی می‌تواند تاثیرهای منفی همچون بهره‌وری پایین‌تر، اضطراب بیشتر، فرسودگی بالاتر و مشارکت پایین‌تر کارکنان رنگین‌پوست را در بر داشته باشد. او می‌گوید: “این اتفاق بازتاب‌دهنده بی‌عدالتی‌های ساختاری در زمینه تنوع و تساوی حقوق است. در این مورد نتایج به دست آمده از کار انجام شده اهمیت بیشتری دارد.”
البته حضور رنگین‌پوستان در چنین فعالیت‌هایی می‌تواند دارای ویژگی‌های مثبتی هم باشد.
توماس ساسو استادیار گروه مدیریت دانشگاه گوولف انتاریو معتقد است: “افراد فعال در این طرح‌ها می‌توانند مهارت‌های رهبری و مسئولیتی خود را ارتقا دهند و صدای خود را بهتر به گوش دیگران برسانند. چنان‌چه اعتماد به سازمان وجود داشته باشد، چنین برنامه‌هایی می‌تواند تعهد سازمانی، رضایت‌مندی شغلی و رفتارهای سازمانی شهروندی را بهبود بخشد و نتیجه مثبت دیگری برای کارکنان و سازمان‌ها به بار بیاورد.
بنابراین چنان‌چه شما رنگین‌پوست هستید و برای شرکت در چنین برنامه‌هایی از شما درخواست شده، از جزییات آن آگاه شوید و بدانید که چه مقدار مشارکت از شما انتظار می‌رود. همچنین مسئولیت‌های شغلی کنونی خود را نیز بیان کنید و هم‌گروهی‌های خود را بشناسید. در نهایت، تنها در صورت تمایل واقعی، به درخواست آنها پاسخ مثبت بدهید.
منبع: بی بی سی