مازیار شیبانی‌فر
پیروی از باورها و اصول مردم‌سالاری یکی از راه‌های موثر در ایجاد هم‌گرایی و همبستگی میان اعضای جامعه ایرانیان کانادا است. این خط‌مشی خطر دو قطبی‌شدن جامعه را کم می‌کند. موضوعی که به نظر می‌رسد از سوی مدیران “کارزار تغییر و بازسازی” چندان پذیرفته و قابل قبول نیست!
چند روزی از برگزاری انتخابات هیئت مدیره کنگره ایرانیان کانادا می‌گذرد و به طور منطقی دیگر بحث راجع به رقابت به اتمام رسیده است. زیرا مردم میان اعضای “پویش همبستگی و صلح” یا “کارزار تغییر و بازسازی” به گروه جوان پویش رای دادند و تکلیف این نهاد مردمی تا دو سال آینده را تعیین کردند.
به طور منطقی و اصولی در حال حاضر اعضای کارزار لازم است به بازنگری در سیاست‌ها و برنامه‌‌های انتخاباتی خود بپردازند و دلیل برگزیده نشدن‌شان را بررسی کنند؛ در انتخاباتی که زیر نظر یک ناظر بی‌طرف تایید شده از سوی دادگاه انتاریو برگزار شد، اما انگار در ذهن اعضای کارزار انتخابات به پایان نرسیده است!
هنوز جسته و گریخته این افراد مشغول تهمت‌زدن و تخریب هستند، بی‌آن‌که کوچک‌ترین مدرکی برای ادعاهای‌شان ارایه کنند، هنوز هم بر خط‌بندی‌های دو قطبی تاکید دارند، بدون هیچ مدرکی نتیجه انتخابات هیئت‌مدیره را زیر سوال می‌برند و حاضر به گفتن تبریک به اعضای “پویش همبستگی و صلح” نیستند.
این در حالی است که ساعتی بعد از پیروزی پویش، کاندیداهای این گروه با انتشار بیانیه‌ای دست دوستی و همکاری به سوی رقبای انتخاباتی خود دراز کردند: “خود را نماینده‌ی تمامی اعضا می‌دانیم و دستِ دوستی به سوی تمامی اعضا به‌خصوص رقبای انتخاباتی‌مان و حامیان‌شان دراز کرده و طلب می‌کنیم تا در اجرای برنامه‌هایی که به اعضا وعده داده‌ایم، یاور ما باشند.”
وقتی اعضای کارزار نتیجه انتخابات را زیر سوال می‌برند، خواسته یا ناخواسته به اعضای جامعه ایرانیان کانادا پیام‌هایی را ارسال می‌کنند که نه تنها خوشایند نیست، بلکه می‌تواند بر ادامه فعالیت آنها برای حضور در هیئت مدیره سال‌های آینده کنگره نیز تاثیر منفی بگذارد. بخشی از این پیام‌های پنهان به این ترتیب است:
- کارزاری‌ها به دنبال انتخابات دموکراتیک نیستند، آنها شیفته به‌دست آوردن قدرت هستند؛ هر چند که بهانه این قدرت‌طلبی، کوتاه کردن دست افرادی باشد که به ادعای آنها طرف‌دار حکومت ایران هستند.
- اعضای کارزار با زیر سوال بردن نتیجه انتخابات، برگزیده شدن یکی از اعضای خود را نیز در عمل بی‌اعتبار می‌کنند. شاید هم در واقع قصدشان همین است؛ چون آنهایی که با غرور و خودپسندی در نشست‌های مجازی کارزار سخن می‌گفتند به هیئت مدیره راه نیافتند، اما یکی از اعضای بی‌ادعا و جوان این گروه توانست اعتماد اعضای کنگره را به خود جلب کند.
- یکی از اعضای کارزار چندین سال در یکی از رسانه‌های مهم ایران مشغول فعالیت بوده است و یکی دیگر از آنها که در بین شاکیان علیه کنگره ایرانیان کانادا نیز بود با مدیران ارشد دولت ایران نسبت خانوادگی دارد. بسیار عجیب است که این افراد سابقه همکاری رسانه‌ای و نسبت خانوادگی خود را مخفی می‌کنند، اما هم‌چنان بدون مدرک اعضای پویش را طرف‌دار حکومت ایران معرفی می‌کنند. این اقدام هیچ مفهومی جز عوام‌فریبی و فرصت‌طلبی ندارد.
اعضای “کارزار تغییر و بازسازی” که هم‌چنان بدون مدرک به اعضای “پویش همبستگی و صلح” انگ می‌زنند، امروز با انتخاب شدن پویشی‌ها فرصت مناسبی برای بازنگری در رفتارها و شیوه برخوردشان با یک فرآیند مردم‌سالار در اختیار دارند و تا انتخابات بعد از فرصت کافی برای تغییر استراتژی‌های‌شان به منظور جلب نظر رای‌دهندگان برخوردارند.
حضور گسترده و فعال ایرانیان کانادا در انتخابات هیئت مدیره کنگره را باید سرمایه‌ای گران‌قدر دانست و ضمن پاسداشت، از آن در جهت افزایش هم‌گرایی، محبت و توان مدیریتی جامعه ایرانیان در دل جامعه بزرگ کانادایی بهره گرفت.
