لیبرال‌ها این هفته با استفاده از اهرم فشار از درگیری با انتخابات زودهنگام رها شدند، اما ممکن است در ادامه فعالیت‌شان همچنان با مشکلاتی مواجه شوند. در حال حاضر وحشت در پارلمان به پایان رسیده است، اما شرایط هفته‌های آینده نامشخص است.
به گزارش ژورنال ایرانیان کانادا، هیجان چهارشنبه این هفته بی سر و صدا با 180 رای موافق در برابر 146 رای مخالف به پایان رسید. با پیوستن حزبهای نیودموکرات و سبز به لیبرال‌ها در مخالفت با طرح پیشنهادی محافظه‌کاران که در ابتدا “کمیته مبارزه با فساد” نام داشت، از برگزاری انتخابات زودهنگام جلوگیری شد. به این ترتیب، جاستین ترودو امروز پنجشنبه برای درخواست انحلال پارلمان از ریدو هال دیدن نخواهد کرد.
البته شکست محافظه‌کاران در این چالش، ممکن است کوتاه مدت باشد و مشخص نیست که فعالان این حزب با اتمام این صحنه، در هفته پیش رو چه رفتاری از خود بروز می‌دهند.
اگر شرایط کنونی را به یک مسابقه بیس‌بال تشبیه کنیم، اقدام‌های دولت ترودو در این هفته همانند بازی برگشت در زمین حریف است. به نظر می‌رسید لیبرال‌ها فکر می کردند، حریف بازی را به هم خواهد ریخت. بنا بر این آنها یک توپ چهار لایه را از بالا و با سرعت به داخل زمین شوت کردند. حزب مخالف احساس کرد که این حرکت ارزش پاسخ دادن ندارد و پیش از اینکه توپ به سرش بخورد، خود را عقب کشید.
با توجه به این شاخص بود که لیبرال‌ها بازی را بردند. هرچند بسیاری از ناظران ممکن است تاکتیک‌های آنها را غیرورزشی بدانند.
محافظه کاران دوباره تلاش می کنند
به نظر می‌رسد محافظه‌کاران هنوز هم مایل به کندوکاو هستند. پنجشنبه آنها فرصت دیگری برای ارایه یک طرح دیگر در مجلس عوام خواهند داشت. پیشنهادی که اکنون آنها قصد ارایه آن را دارند، به حتم تهاجمی‌تر از طرح سه‌شنبه خواهد بود. این طرح که سه‌شنبه گذشته برنامه‌ریزی شد، از کمیسیون بهداشت مجلس می‌خواهد که به بررسی وضعیت اضطراری پیش روی کانادایی‌ها با توجه به موج دوم بیماری همه‌گیر کرونا در 16 نقطه مختلف کشور بپردازد.
در این طرح بلندپروازانه، دستور انتشار گسترده اسناد، یادداشت‌ها و مکاتبه‌های دولتی از 12 دفتر و بخش، از جمله دفتر نخست‌وزیری، دبیرخانه وزارت بهداشت کانادا و آژانس بهداشت عمومی صادر می‌شود. این طرح در صورت تصویب، به مدیران دولتی 15 روز فرصت می‌دهد تا این دستورها را به اجرا درآورند.
اگر لیبرال‌ها فکر می‌کردند پیشنهاد قبلی محافظه‌کاران (با توجه به سخنان پابلو رودریگز رهبر لیبرال‌های در مجلس) برای “گیر انداختن” دولت است، آنها ممکن است مخالفت‌های مشابهی نیز با این ایده جدید داشته باشند. با این حساب باید پرسید آیا لیبرال‌ها به این طرح جدید نیز به عنوان موقعیتی برای تشکیل جلسه رای اعتماد نگاه می‌کنند؟ در این صورت باید دید که آیا حزب نیودمکرات بار دیگر مایل به دور زدن انتخابات خواهد بود؟
مشخص نیست لیبرال‌ها و حزب نیودموکرات بعدازظهر چهارشنبه پیش از رای‌گیری، بر سر چه مسایلی با همدیگر به توافق رسیدند. اگر در این بین بده-بستانی صورت گرفته یا امتیازهایی داده شده است، تا این لحظه برای هیچ‌کس ماهیت این شرایط روشن نیست.
در پاسخ به پیشنهاد محافظه‌کاران برای تشکیل “کمیته مبارزه با فساد”، لیبرال‌ها پیشنهاد کردند کمیته ویژه‌ای برای بررسی تمامی هزینه‌های مربوط به همه‌گیری توسط دولت فدرال ایجاد شود. لیبرال‌ها و حزب نیودموکرات در مورد ترکیب کمیته مورد نظر یا اینکه چه کسی رییس آن خواهد بود، با همدیگر به توافق نرسیدند. به همین خاطر سرنوشت این پیشنهاد همچنان نامشخص است.
همچنین هنوز روشن نیست که کمیته‌های امور مالی و اخلاقی مجلس چگونه پیش خواهد رفت. همین اختلاف نظر میان دولت و مخالفت در زمینه فعالیت این دو کمیته بود که درخواست محافظه‌کاران برای تشکیل یک کمیته ویژه را به دنبال داشت. باید دید شکست جنبش محافظه‌کاران باعث شکست این کشمکش می‌شود یا خیر. البته چهارشنبه گذشته حضور یکی از اعضای لیبرال‌ها در کمیته مالی تمدید شد.
چهارشنبه پس از مشخص شدن نظر مخالفان در مجلس، رودریگز گفت: “این چهارمین دوره حضور پارلمانی من در قالب حزب اقلیت است. من می‌دانم که دولت اقلیت زمانی می‌تواند به درستی کار کند که حزبهای دیگر به همکاری با یکدیگر مصمم باشند.”
رودریگز با توجه به فعالیت در حزب اقلیت پارلمان طی سال‌های 2004 تا 2011 بدون شک آگاه است که نمایندگان آن پارلمان‌ها نیز با ترکیبی از سازش، تهدید، کشمکش، همکاری، احترام، اقدام‌های خارج از برنامه و البته شانس در کنار هم به فعالیت پرداختند.
در دسامبر 2007 و سپس تابستان 2008 استفان هارپر به مخالفان لیبرال گفت که آنها نیاز به “ماهی‌گیری یا قطع طعمه” دارند و هنگامی که لیبرال‌ها از شکست دادن دولت او خودداری نکردند، او به ریدو هال رفت و خواستار انحلال پارلمان شد. در مقاطع مختلف، رودریگز و همکاران لیبرال وی برای جلوگیری از برگزاری انتخابات زودهنگام از رای‌گیری در مورد اقدام‌های محافظه‌کاران خودداری کردند.
آن‌چه لیبرال‌ها در این هفته از سر گذراندند را می‌توان به عنوان تلاشی برای بازآفرینی خاطرات ناخوشایند آن 5 سالی تلقی کرد که آنها در مخالفت با دولت‌های محافظه‌کار اقلیت هارپر انجام دادند.
تا زمانی که لیبرال‌ها در نظرسنجی‌ها پیش باشند، ممکن است از این اهرم فشار برای ادامه فعالیت خود بتوانند استفاده کنند، اما همیشه خطر بازی بالاتر از حد انتظار حریف وجود دارد. احزاب مخالف اکنون فرصتی به دست آورده‌اند که به واسطه آن می‌توانند دولت را پاسخگو کنند. این اتفاق ممکن است در داخل پارلمان صورت بگیرد یا اینکه به رای مستقیم مردم رجوع شود. اگر دولتی بخواهد همچنان به کار خود ادامه دهد، نمی‌تواند فقط به قدرت‌نمایی با استفاده از گرفتن رای‌اعتماد در مجلس بسنده کند.
در حالی که به نظر نمی رسد اعتبار حزبهای حاکم بر استان‌های نیوبرانزویک و بریتیش کلمبیا به خاطر وارد کردن استان‌های خود در ورطه انتخابات زودهنگام آسیب دیده باشد، هنوز هم این احتمال وجود دارد که افکار عمومی نسبت به هر حزبی که به نوعی غیرمسئولانه کشور را به سمت یک انتخابات غیرضروری سوق دهد، دیدگاهی منفی و تیره پیدا کند.
منبع: سی‌بی‌سی نیوز