رضا سهرابی
- بیست و یکم ژوئن هر سال روز ملّی بومیان است. در این روز فرهنگ بومیان جشن گرفته می‌شود. بسیاری از مهاجران آگاهی چندانی درباره بومیان کانادا ندارند، اما بیشتر آنها تمایل دارند درباره فرهنگ و آداب و رسوم بومیان بیشتر بدانند و حامی آنها باشند.
- اکنون کانادا در مرحله آشتی با بومیان است و کمیته حقیقت و آشتی برای نیل به این هدف تشکیل شده است. این کمیته توصیه‌هایی درباره آشتی کانادا و بومیان ارایه می‌دهد. بر اساس نظرسنجی موسسه اِنویرونیکس، مهاجران برخوردهای اندکی با بومیان دارند، اما هم‌زمان حامی فرآیند آشتی هستند.
- واژه بومیان به ساکنان اولیه آمریکای شمالی اطلاق می‌شود. بیش از ۱ میلیون و ۶۰۰ بومی در کانادا زندگی می‌کنند. دولت کانادا ۳ گروه اصلی بومیان را به رسمیت می‌شناسد: ساکنان اولیه (First Nations)، اینوییت‌ها (Inuit) و مِتیس (Metis).
- قانون بومیان پس از تشکیل رسمی کانادا در سال ۱۸۶۷ تصویب شد. این قانون همچنان تا به امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد و سازمان‌های بین‌المللی همانند عفو بین‌الملل، سازمان ملل و کمیسیون حقوق بشر کانادا آن را ناقض حقوق بشر معرفی کرده‌اند. دولت کانادا بر اساس این قانون اقدام به پاکسازی فرهنگ بومیان کرد.
- قانون بومیان ثبت‌نام کودکان آنها در مدارس شبانه‌روزی را اجباری کرد. در نتیجه این اتفاق، دولت هزاران کودک را از مادران و پدران‌شان ربود و در این نهادهای آموزشی آنها آزار و اذیت وحشتناکی را تجربه کردند.
- امروز بومیان کانادا در حال مبارزه با استعمار، نژادپرستی و تهاجم فرهنگی هستند. دولت حامی حقیقت و آشتی است، اما در واقعیت بومیان همچنان از قوانین سرکوب‌کننده رنج می‌برند. با این حال، آنها در حال احیای فرهنگ، زبان و انتقال هویت خود به فرزندان‌شان هستند.
شرح گزارش:
بیست و یکم ژوئن هر سال روز ملّی بومیان است. در این روز فرهنگ بومیان جشن گرفته می‌شود. بسیاری از مهاجران آگاهی چندانی درباره بومیان کانادا ندارند، اما بیشتر آنها تمایل دارند درباره فرهنگ و آداب و رسوم بومیان بیشتر بدانند و حامی آنها باشند.
از زمان استعمار آمریکای شمالی توسط اروپایی‌ها، روایت‌های منفی زیادی از بومیان در رسانه‌ها انتشار یافته و این موضوع کلیشه‌های منفی از آنها در ذهن شکل داده است. طبیعی به‌نظر میرسد در چنین فضایی کانادایی‌ها و مهاجران تحت تاثیر این روایت‌های منفی قرار بگیرند.
اکنون کانادا در مرحله آشتی با بومیان است و کمیته حقیقت و آشتی برای نیل به این هدف تشکیل شده است. این کمیته توصیه‌هایی درباره آشتی کانادا و بومیان ارایه می‌دهد. بر اساس نظرسنجی موسسه اِنویرونیکس، مهاجران برخوردهای اندکی با بومیان دارند، اما هم‌زمان حامی فرآیند آشتی هستند.
مهاجران پس از ورود به کشور با مسایل مختلفی در کانادا تعامل پیدا می‌کنند و برای کمک به حل مسایل احساس مسئولیت می‌کنند. با این حال، مهاجران اطلاعات اندکی درباره بومیان دارند و این مطلب سعی دارد دانش آنها درباره ساکنان اولیه کانادا را افزایش دهد.
واژه بومیان به ساکنان اولیه آمریکای شمالی اطلاق می‌شود. بیش از ۱ میلیون و ۶۰۰ بومی در کانادا زندگی می‌کنند. دولت کانادا ۳ گروه اصلی بومیان را به رسمیت می‌شناسد: ساکنان اولیه (First Nations)، اینوییت‌ها (Inuit) و مِتیس (Metis).
هر کدام از این گروه‌ها فرهنگ، تاریخ و قومیت ویژه خود را دارد. ساکنان اولیه در بیش از ۶۳۰ اجتماع در کشور پراکنده هستند و بیش از ۵۰ ملّت و زبان را نمایندگی می‌کنند. اینوییت‌ها ساکنان با فرهنگ و آداب و رسوم مختلف منطقه قطبی‌اند و متیس‌ها فرزندان اختلاط و آمیزش اروپایی‌ها و بومیان به‌شمار می‌روند.
واژه Indian برای توصیف بومیان از سوی کریستف کلمب مورد استفاده قرار گرفت. زیرا او در ابتدا فکر می‌کرد بر کرانه‌های هندوستان پا گذاشته است. این واژه هنوز در قانون کانادا استفاده می‌شود، اما بار توهین‌آمیز دارد.
بومیان کنونی آمریکای شمالی را جزیره لاک پشت می‌نامیدند و ساز و کارهای حکومت‌داری، قوانین و سنت‌های آنها بر این سرزمین حاکم بود. همچنین، فلسفه مالکیت زمین و استفاده از منابع، برای آنها متفاوت بود و همین مساله باعث تنش میان آنها و ساکنان اروپایی کانادا شد.
قانون بومیان پس از تشکیل رسمی کانادا در سال ۱۸۶۷ تصویب شد. این قانون همچنان تا به امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد و سازمان‌های بین‌المللی همانند عفو بین‌الملل، سازمان ملل و کمیسیون حقوق بشر کانادا آن را ناقض حقوق بشر معرفی کرده‌اند. دولت کانادا بر اساس این قانون اقدام به پاکسازی فرهنگ بومیان کرد.
بر اساس قانون بومیان، دولت ساز و کار حکومتی متفاوتی بر ساکنان اولیه به نام “دسته‌ها” (Bands) تحمیل کرد و تعریفی از بومیان ارایه کرد که تحت این قانون قرار می‌گرفتند. امروزه بسیاری از دسته‌ها دارای شورای انتخابی و ریاستی هستند که بر اساس آرا انتخاب می‌شوند. در برخی دسته‌ها همچنان رهبری به صورت موروثی است. برخی از ساکنان اولیه نیز بر اساس توافق با دولت درجه‌ای از خودمختاری دارند و می‌توانند قوانین خود را تصویب کنند و از طریق مالیات‌ستانی درآمدزایی کنند.
قانون بومیان ثبت‌نام کودکان آنها در مدارس شبانه‌روزی را اجباری کرد. در نتیجه این اتفاق، دولت هزاران کودک را از مادران و پدران‌شان ربود و در این نهادهای آموزشی آنها آزار و اذیت وحشتناکی را تجربه کردند. آخرین مدرسه شبانه‌روزی در سال ۱۹۹۶ تعطیل شد، اما ضربه‌های روحی واردشده بر روان دانش‌آموزان سابق این مدرسه‌ها همچنان قابل مشاهده است.
سال گذشته، بقایای ۲۱۵ کودک بومی در محل سابق مدرسه شبانه‌روزی کملوپس پیدا شد و این کشف بحث‌ها درباره آشتی را به صدر اخبار آورد.
امروز بومیان کانادا در حال مبارزه با استعمار، نژادپرستی و تهاجم فرهنگی هستند. دولت حامی حقیقت و آشتی است، اما در واقعیت بومیان همچنان از قوانین سرکوب‌کننده رنج می‌برند. با این حال، آنها در حال احیای فرهنگ، زبان و انتقال هویت خود به فرزندان‌شان هستند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره بومیان کانادا می‌توان به این منابع مراجعه کرد:
- شبکه تلویزیونی APTN سریال‌ها، فیلم‌ها و اخبار بومیان را برای تمامی گروه‌های سنی تولید و پخش می‌کند.
- مراکز دوستی (Friendship Centers) در برخی از نقاط کانادا فعال است. این مراکز خدماتی به بومیان ارایه می‌دهند و از رویدادهایی میزبانی می‌کنند که هدف آنها ارتباط دادن بومیان با غیربومیان است.
- رویدادهای فرهنگی با نام Powwows نیز فضایی برای تجربه موسیقی، رقص، غذا و صنایع دستی بومیان فراهم می‌کند.
- مجله Indigenous Peoples Atlas of Canada مقالاتی درباره بومیان کانادا چاپ می‌کند.
- دانشگاه آلبرتا نیز دوره آموزش رایگان مجازی Indigenous Canada را ارایه می‌دهد که شرکت‌کنندگان را با فرهنگ و تاریخ بومیان آشنا می‌کند.
- وب سایت دولتی Crown-Indigenous Relations and Northern Affairs Canada متعلق به یکی از وزارت‌خانه‌های دولتی مسئول سیاست‌گذاری در امور بومیان است.
- اطلاعات بیشتر درباره قانون بومیان را می‌توان در وب‌سایت Indian Act دانشگاه بریتیش کلمیبا پیداکرد.
- مقاله Indigenous Perspectives of Immigration Policy in Settler Country مفاهیم مالیک زمین از دیدگاه بومیان و اروپایی‌ها و فلسفه مرزهای باز در برابر سرزمین بدون مرز را گسترش و توضیح می‌دهد.
- پایان‌نامه خانم ملیسا می لینگ چانگ به عنوان The relationships Between radicalized Immigrants and Indigenous Peoples in Canada: A Literature Review تجربه بزرگ شدن نگارنده بومی-آسیایی آن در کانادا را مورد نقد و بررسی قرار می‌دهد.