“آن پومانویل” 58 ساله اهل گاتینو چندین ساعت کف زمین بخش اورژانس بیمارستان هال در انتظار خدمات پزشکی باقی ماند تا به وضعیت او رسیدگی شود.
این زن بعدازظهر 27 ژوئن به بخش اورژانس مراجعه کرد و به دلیل درد شدید ناحیه شکم نمی‌توانست بر روی صندلی قسمت انتظار بنشیند. کارکنان بیمارستان به “پومانویل” و همسرش “ژاک ریچارد” گفتند تنها راه بستری کردن او بر روی زمین اورژانس است. ریچارد در مصاحبه با رادیو کانادا گفت: “حق او این نوع رفتار نبود. هیچ‌گاه آن شب را فراموش نخواهم کرد.”
پس از چندین ساعت خوابیدن بر روی زمین، ریچارد همسرش را به داخل ماشین برد و مرتب بین محوطه پارکینیگ و بخش اورژانس رفت و آمد کرد تا از رسیدن نوبت او آگاه شود.
در نهایت پزشک او را معاینه کرد و به بیمارستان “گاتینو” برای جراحی ارجاع داد. با این حال، خانواده “پومانویل” تا 29 ژوئن از انتقال او به بیمارستانی دیگر آگاه نشدند و کارکنان بیمارستان پس از مرگ او با ریچارد تماس گرفتند.
“ورونیک ریچارد” می‌گوید خانواده آنها کارکنان بیمارستان را برای این اتفاق سرزنش نمی‌کنند و معتقدند کمبود نیروی بیمارستان‌های “گاتینو” عامل این اتفاق است. وی تاکید کرد: “آنچه ما دیدم به دلیل کمبود برانکارد، کمبود اتاق و پر شدن ظرفیت بیمارستان اتفاق افتاد. هدف مقصر کردن کارکنان، پرستاران و پزشکان نیست… آنها در شرایط عجیبی کار می‌کنند.”
“پل برونت” یکی از طرفداران با سابقه حقوق بیماران است و می‌گوید در مدت 25 سال فعالیت خود به‌ندرت شاهد وضعیتی بوده که یک برانکارد و تخت خالی برای بیمار وجود نداشته باشد. مقام‌های محلی بهداشتی اعلام کرده‌اند در حال تحقیق درباره این حادثه هستند.
