نتایج تحقیق جدید مرکز آمار کانادا نشان می‌دهد مهاجران در موج اول همه‌گیری بیشتر از متولدان کانادا در معرض خطر مرگ بر اثر کرونا قرار گرفتند.
مرکز آمار فعالیت بیشتر مهاجران در صنایع ضروری، زندگی در محل‌های مسکونی شلوع و زندگی چند نسل یک خانواده در یک خانه را به عنوان علت‌های بالاتر بودن آمار فوتی‌های مهاجران مورد اشاره قرار داده است.
سالمندان سهم بالایی در میان فوتی‌های کرونا در کانادا دارند، اما این تحقیق نشان داده که مرگ بر اثر کرونا در میان مهاجران بالاتر از سهم آنها از جمعیت کانادا بوده است.
بر اساس سرشماری سال 2016، مهاجران 22 درصد جمعیت کانادا را تشکیل می‌دهند، اما سهم آنها از آمارهای مرگ ناشی از کرونا در بازه زمانی مارچ 2020 تا جولای 2020 حدود 25 درصد بوده است.
افزون بر این، مهاجران حدود 20 درصد از جمعیت زیر 65 سال کشور را به خود اختصاص داده‌اند، اما سهم آنها از کل فوتی‌های مربوط به کرونا 30 درصد بوده است.
در تحقیق مرکز آمار کانادا آمده است: “میزان مرگ بر اثر کرونا در میان مردان مهاجر بالا است و این مساله در آنتاریو، کبک و به‌ویژه بریتیش کلمبیا مشهود است. در این استان‌ها مهاجران مرد 28 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند، اما 41 درصد کل مرگ‌های کرونایی متعلق به این گروه بوده است.”
حدود نیمی از مرگ‌های گزارش شده مهاجران یعنی حدود 48 درصد، مربوط به استان کبک است. استان آنتاریو با 45 درصد و بریتیش کلمبیا با 4 درصد در رتبه‌های بعدی قرار دارند. این نسبت برای غیرمهاجران در این 3 استان، به ترتیب 73، 22 و 2 درصد است. بیشتر مرگ‌های مهاجران ناشی از کرونا در شهرهای بزرگ به‌ویژه مونترال، تورنتو و ونکوور ثبت شده است.
بیشتر مهاجران فوت شده در اثر بیماری کرونا، پیش از سال 1980 وارد کشور شده‌اند و 9 درصد فوتی‌ها نیز مربوط به مهاجرانی بوده‌اند که بین سال‌های 2000 تا 2018 به کانادا آمده‌اند.
حدود نیمی از آمار فوتی‌ها مربوط به کشورهایی است که مردم آن به صورت گسترده و از گذشته تا امروز به مناطق مختلف جهان از جمله ایالات متحده و کشورهای اروپایی مهاجرت کرده‌اند. در این میان مهاجران آسیایی 12 درصد از آمار فوتی‌ها را به خود اختصاص داده‌اند.
بر اساس نظر مرکز آمار کانادا، علت نامتوازن‌بودن آمار ابتلا و فوت مهاجران در اثر کرونا، میزان فعالیت آنها در مشاغل و صنایع ضروری همانند بخش بهداشت و درمان یا خانه‌های سالمندان است.
در ضمن، بسیاری از مهاجران تازه‌وارد در خانه‌های ارزان‌قیمت و شلوغ زندگی می‌کنند و عده‌ای دیگر از آنها در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که چند نسل خانواده، در یک‌جا ساکن هستند. افزون بر این، مهارت زبانی پایین و دانش بهداشتی اندک مهاجران از دیگر علت‌هایی است که فهم و عمل به دستورالعمل‌های بهداشتی را دشوار می‌کند.