شیوه مهاجرتی حمایت (اسپانسرشیپی) پدر و مادرها و پدربزرگ و مادربزرگ با استفاده از روش قرعه‌کشی 13 اکتبر باز می‌شود.
به گزارش ژورنال ایرانیان کانادا، با اینکه منتقدان بر این باورند که پیوستن خانواده نباید به سرنوشت یا “شانس قرعه‌کشی” واگذار شود، مارکو مندیچینو وزیر مهاجرت، پناهندگان و شهروندی اعلام کرد که برنامه حمایت از پدر و مادرها و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها از میانه اکتبر شروع به کار می‌کند.
دولت فدرال با این کار، در حال بازگرداندن شیوه بحث‌برانگیز قرعه‌کشی است تا بتواند آرزوهای حامیان والدین برای پیوستن اعضای خانواده‌های مهاجر به یکدیگر را برآورده کند.
وزیر مهاجرت کانادا دیروز جزییات برنامه اسپانسرشیپی جدید را اعلام کرد. این برنامه 13 اکتبر به مدت سه هفته باز می‌شود و متقاضیان می‌توانند فرم‌های آنلاین برای آوردن بستگان خود به کانادا را پر کنند. این برنامه به دلیل همه‌گیری جهانی کرونا به حالت تعلیق درآمده بود.
پس از پایان مدت زمان مورد نظر اداره مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا (IRCC) به طور تصادفی تعدادی از حامیان را به روش قرعه‌کشی انتخاب و از آنها برای ارایه درخواست دعوت می کند. افرادی که انتخاب شده‌اند 60 روز فرصت دارند تا درخواست‌های خود را ارسال کنند. به طور معمول این برنامه در اختیار 20 هزار نفر قرار می‌گیرد، اما به دلیل تعلیق ناشی از همه‌گیری ویروس کووید-19 در سال جاری 10 هزار نفر و در سال 2021 در حدود 30 هزار نفر می‌توانند از این برنامه استفاده کنند.
احتمال میرود ناامیدی متقاضیان اسپانسرشیپی به خاطر قرعه‌کشی افزایش یابد. لیبرال‌ها با وجود واکنش‌های خشمگینانه نسبت به دور قبل قرعه‌کشی، استفاده دوباره از این شیوه را آغاز کرده‌اند.
وزیر مهاجرت کانادا در این باره به سی‌بی‌سی نیوز گفت: “ما فکر می‌کنیم که این شیوه عادلانه‌ترین راهی است که در حال حاضر می‌توان از آن استفاده کرد. ما می‌دانیم که از سال گذشته تقاضای زیادی وجود دارد و در این مدت برخی افراد به خاطر روند تهیه موادغذایی آسیب دیده‌اند. بنابراین ما می‌خواستیم تا جای ممکن شرایط بهره‌گیری برابر ایجاد کنیم.”
دولت لیبرال سال گذشته پس از کنار گذاشتن روش بحث‌برانگیز قرعه‌کشی، به شیوه درخواست آنلاین بر اساس زمان مراجعه به سایت مهاجرت روی آورد، اما این شیوه موجب ناامیدی و خشم ده‌ها هزار متقاضی شد. زیرا این افراد نتوانستند فرم را بگیرند یا آن را به سرعت پر کنند. برخی گفتند سرعت برای ثبت درخواست‌ها بر ضد کسانی است که نمی‌توانند به سرعت فرم را پر کنند. همانند معلولان، افراد کم سواد یا کسانی که اینترنت پرسرعت در اختیار ندارند.
به همین نسبت روش قرعه‌کشی نیز بحث‌برانگیز بود. منتقدان تاکید داشتند که این کار با زندگی و احساسات مردم بازی می‌کند. در سال 2018 شیوه قرعه‌کشی جایگزین سیستم بررسی تقاضا بر اساس زمان مراجعه به سایت شد که البته مورد استقبال مردم قرار نگرفت. زیرا منجر به هجوم دیوانه‌وار متقاضیان در ژانویه شد. در این مدت افرادی از نیمه شب جلوی در مراکز پردازش صف می‌کشیدند یا به افرادی دیگر پول می‌دادند تا به جای آنها در در صف بایستند. برخی نیز از مشاوران یا وکلای مهاجرت کمک می‌گرفتند.
سوپر ویزا جایگزینی مناسب
وزیر مهاجرت در ادامه سخنان خود افزود: “دولت در جست‌وجوی راه‌هایی برای بهبود فرآیند اسپانسرشیپی است. دولت در این زمینه برای ارزیابی دیگربار شیوه اسپانسرشیپی درها را به روی منتقدان نمی‌بندد.”
در حال حاضر شهروندان و افراد دارای اقامت دایم کانادا می‌توانند پدر و مادر و مادربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های خود را به طور هم‌زمان با استفاده از سوپر ویزا به کشور بیاورند. در این شیوه شخص یک ویزای 10 ساله می‌گیرد و در هر بار ورود می‌تواند تا 2 سال پیاپی در کانادا زندگی کند. متقاضیان این برنامه باید بتوانند داشتن بیمه پزشکی خصوصی و حمایت مالی را اثبات کنند. در طی همه‌گیری انتظار میرود متقاضیان محدودیت‌های سفر مربوط به دوران همه‌گیری را رعایت و از دستورالعمل‌های بهداشت عمومی پیروی کنند.
راکل دانچو نماینده و وزیر در سایه بخش مهاجرت حزب محافظه کار معتقد است: “لیبرال‌ها همه‌گیر را مسئول تاخیر در اجرای برنامه‌ای می‌دانند که طی 2 سال گذشته مردم را ناکام گذاشته است. جاستین ترودو نتوانسته است شیوه مهاجرتی عادلانه و دلسوزانه‌ای به کار گیرد که افراد امیدوار به زندگی در کانادا به عنوان خانه را تضمین کند. صادقانه بگویم، این شیوه قابل‌قبول نیست. کسانی که به سیستم مهاجرت وابستگی دارند، شایسته شرایط بهتری هستند.”
جنی کوان نماینده حزب دموکراتیک ملی و منتقد امور مهاجرت بر این باور است: “باورکردنی نیست که پس از ماه‌ها تاخیر دولت تصمیم گرفته است به شیوه قبلی یعنی قرعه‌کشی برگردد که خود آن را ناموفق نامیده بود. این تصمیم شرایط را بهبود نمی‌بخشد. بازگشت به عقب شرم‌آور است.”
وی دولت را موظف كرده است محدودیت تعداد حمایت‌های مالی را بردارد و استانداردهای پردازش را به گونه‌ای تعیین كند که خانواده‌ها بتوانند بر اساس روشی منطقی و قابل پیش‌بینی به عزیزان‌شان بپیوندند. به عقیده کوان اینکه در حال حاضر تنها شیوه اسپانسرشیپی به صورت قرعه‌کشی است، اشتباه و ناپذیرفتنی است. وی تاکید کرده است که دیدار دوباره با عزیزان نباید وابسته به شانس از طریق قرعه‌کشی باشد.
ویشنو کاگینکار در سال 2009 به عنوان مقیم دایم وارد کانادا شد. از آن زمان وی با این امید که بتواند پدر و مادرش را از هندوستان نزد خود بیاورد، فعالیت در زمینه یافتن شغل، خرید خانه و هماهنگی با فرهنگ جامعه جدید را آغاز کرد. وی از سال 2015 تلاش کرده است تا از شیوه اسپانسرشیپی والدین استفاده کند، اما با تعجب متوجه شد دوستش که در سال 2016 وارد کانادا شده است با استفاده از شیوه قرعه‌کشی توانسته است یک‌سال بعد از اقامتش، پدر و مادرش را به کانادا بیاورد.
وی در یک ارتباط ایمیلی به سی‌بی‌سی گفته است: “من به او حسادت نمی‌کنم، اما دانستن اینکه وی توانسته است طی یک‌سال اقامت پدر و مادرش را پیش خودش بیاورد، برای من که 5 سال است برای دیدن آنها انتظار می‌کشم، بسیار ناامیدکننده است. من انتظار داشتم اداره مهاجرت دست‌کم اولویت را به افرادی بدهد كه در کانادا حضور دارند و در زمینه رشد اقتصادی جامعه کمک کرده‌اند. روشی كه امروز معرفی شد، مرا عصبی و ناامید كرده، زیرا این روش همان قرعه‌كشی قبلی است.”
