ارس امیری: فعالان محیط‌ زیست زندانی در ایران را دریابید!

Iranian Fire altar1111

پاتریک وینتور

گاردین

شرح گزارش:

ارس امیری کارمند سابق شورای بریتانیا [جزو دو تابعیتی‌هایی است که] دو سال پیش از زندان اوین آزاد شد و به انگلستان بازگشت. از آن زمان او حاضر به گفت‌وگو با رسانه‌ها نبود. وی که ۳ سال را پشت میله‌های اوین گذرانده است، اکنون تصمیم دارد افشاگری کند و انگیزه اصلی‌اش علاقمندی به ۷ نفری است که به‌خاطر عشق به محیط‌زیست همچنان ناعادلانه در زندان‌های ایران اسیرند.

امیری که هنگام بازداشت ۶۹ روز را در سلول انفرادی گذرانده بود و به ۱۰ سال زندان محکوم شده بود با سپری شدن حدود یک‌سوم از دوران محکومیتش توانست به بریتانیا برگردد. وی در بند زنان با نازنین زاغری-رتکلیف، نیلوفر بیانی و سپیده کاشانی هم سلول بود.

نازنین زاغری مدتی پیش آزاد شد، اما نیلوفر بیانی و سپیده کاشانی که از سال ۲۰۱۸ به زندان افتاده‌اند، همچنان در اوین نگه‌داری می‌شوند.

امیری درباره زندانیان محیط‌زیست در ایران گفت: زندان برای همه سخت است، اما می‌توانید تصور کنید کسانی که همیشه [در فضای باز و] زیر آسمان بوده‌اند برای مدت طولانی مجبورند در یک محیط محدود و بسته بمانند؟ نداشتن آزادی برای کسانی که به زندگی در طبیعت عادت کرده‌اند، سخت‌تر است.

وی افزود: از طریق گفت‌وگو با این زندانیان موفق شده است با محیط‌زیست و حیات وحش ایران آشنا شود. این افراد در داخل زندان کارگاه‌های آموزشی برای زندانیان برگزار می‌کردند. حضور آنها باعث شده بود زندان به جای بهتری تبدیل شود.

این زندانی سابق دوتابعیتی تاکید کرد: این فعالان محیط‌زیست زندانی به زندانیان آموزش می‌دادند برای حفاظت از محیط‌زیست به روشی پایدار، باید مردم محلی به فعالان اعتماد کنند تا از آنها حمایت لازم را انجام دهند. این موضوع درباره حفاظت از یوزپلنگ آسیایی یا دلفین‌های جزیره قشم یا گوسفندان وحشی جزیره قشم صدق می‌کند.

امیری خاطر نشان کرد: موضوع وحشتناک‌تر این است که هر چه مدت‌زمان حبس این افراد بیش‌تر شود، خسارت جبران‌ناپذیر بیش‌تری به حیات وحش ایران وارد می‌شود. حیات وحش ایران بخشی از حیا‌ت وحش جهان است.

امیری قصد دارد ۵ ژوئن امسال هم‌زمان با روز جهانی محیط‌زیست به سازمان‌دهی رویدادی کمک کند که طی آن فعالان برجسته محیط‌زیست در جهان، به اهمیت اقدام‌های این گروه [زندانی در ایران] ادای احترام کنند و بار دیگر آزادی آنها از زندان را خواستار شوند.

دکتر کریستین والزر مدیر بهداشت در انجمن حفاظت از حیات وحش نیویورک که از سال ۲۰۰۷ با اعضای این گروه ایرانی کار کرده است، گفت: آنها به مفهوم واقعی کلمه در زمینه شناسایی یوزپلنگ‌های آسیایی برجسته عمل کردند. گونه‌ای که نزدیک به انقراض کامل است. این گروه با شناسایی زیرگونه‌ها و قراردادن قلاده روی حیوانات برای ردیابی حرکت آنها در مناطق بزرگ اقدام شایسته‌ای انجام داده‌اند.

جاده‌های بدون حصار، خشکسالی، کاهش جمعیت شکار و از دست دادن زیستگاه، منجر به کاهش ۱۲ یوزپلنگ آسیایی شده است. گرچه والزر تاکید کرد در این زمینه داده‌های دقیقی وجود ندارد. مارچ امسال یک یوزپلنگ ماده که سه توله را باردار بود در تصادف با خودرو کشته شد. والزر تاکید کرد از زمان دستگیری این گروه، همکاری بین‌المللی با ایران کاهش یافته است.

وی درباره علت هدف قرار گرفتن این گروه گفت: قابل درک نیست… گذاشتن تله دوربین [که توسط متهمان به عنوان جاسوسی تلقی شده] یک روش استاندارد در سراسر جهان است. ما شاید در مورد سیاست صحبت کنیم، اما در حد یک گفت‌وگوی معمولی باقی می‌ماند. آنها در مورد صخره‌نوردی یا تعمیر لندکروز صحبت می کردند تا بتوانند بهتر حیوانات را تعقیب کنند.

نکته متمایز در مورد این گروه چند شهروندی بودن برخی از این افراد است. برای نمونه، مراد طاهباز شهروندی ایران، بریتانیا و ایالات‌متحده را داشت و به‌همین خاطر از ارتباط‌های بین‌المللی بهره می‌برد.

امیری درباره علت دستگیرشدن فعالان محیط‌زیست در ایران توضیح داد: هرکسی خوانش خود را دارد. ایجاد مانع در زمینه بهره‌برداری از طبیعت توسط صاحبان قدرت، از جمله دولت ها و شرکت های بزرگ، باعث ایجاد تضاد منافع با فعالان محیط‌زیست می‌شود که هم در ایران و بسیاری از کشورهای جهان صادق است. شاید هم قصدشان ایجاد ترس باشد.

البته وی نمی‌تواند درک کند که حتی بر اساس معیارهای سپاه چه انگیزه‌ای باعث برخوردهای تا این اندازه خشن با فعالان محیط‌زیست می‌شود. او تاکید می‌کند که بر اساس تجربه شخصی، تحمل حدود دو ماه انفرادی بسیار دشوار است چه برسد به اینکه کسی ۲ سال در انفرادی باشد.

نیلوفر بیانی به‌عنوان یکی از زندانیان محیط‌زیستی چندی پیش با انتشار نامه‌ای به روش‌های بازجویی علیه خودش اشاره کرده بود. وی به مسایلی از جمله تهدید جنسی و ترساندن از اینکه او را خواهند کشت، اشاره داشت.

ارس امیری وقتی دستگیر شد که برای عیادت از مادربزرگش رفته بود که در یکی از بیمارستان‌های تهران در کما بود. او به تشکیل گروهی برای براندازی جمهوری اسلامی متهم شد. این در حالی است که تمامی فعالیت‌های وی در شورای بریتانیا بر تقویت آگاهی‌های عرصه هنر و هنرمندان ایرانی متمرکز بوده است. این موضوع را حتی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی نیز تایید کرده بود.

وی با آنکه در بریتانیا بزرگ شده است از اواخر دهه ۱۳۸۰ پاسپورت ایرانی دریافت کرده بود. وی در دوران زندان با هدف محافظت از خانواده‌اش قصد نداشت برای آزادی‌اش از زندان مبارزه کند و لابی‌های محتاطانه خانواده‌اش و قبول درخواست تجدید نظر از سوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی دل بسته بود.