در یک‌سال گذشته استان‌های کانادا برنامه‌های جدیدی برای هدفمندسازی مهاجرت ارایه کرده‌اند، اما همچنان حدود ۴۷ درصد از پرستاران و پزشکان بین‌المللی در حرفه خود کار نمی‌کنند.
اکنون حدود ۹ درصد از پرستاران و ۲۶ درصدِ پزشکانِ کانادا را کارکنان آموزش‌یافته خارج از این کشور تشکیل می‌دهند. علت این میزان حضور [اندک]، شرایط اقامت و فعالیت حرفه‌ای این گروه است که آنها را با چالش‌های بسیاری همانند فرآیندهای طولانی و پرهزینه صدور مجوز مواجه می‌کند.
نیکا ریس که سال ۲۰۱۵ از فیلیپین به وینی‌پگ آمده بود، امید داشت بتواند به‌عنوان پرستار رسمی مشغول به‌کار شود، حالا اما پس از گذشت ۸ سال با آنکه شهروند کانادا است، اما در شهر تنسی ایالات‌متحده زندگی و کار می‌کند. زیرا نتوانست در مانیتوبا به حرفه‌اش بپردازد.
بسیاری از اعضای بخش سلامت یکی از مهم‌ترین مشکلات‌شان برای دریافت اقامت کانادا را دست‌نیافتن به معیارهای زبان این کشور عنوان کرده‌اند. موضوعی که باعث شده است برای اشتغال به کشورهای دیگری همانند آمریکا بروند.
