مازیار شیبانی‌فر
کامیل (محمد) احمدی که تابعیتی ایرانی و انگلیسی دارد و در ایران بر اساس حکم دادگاه انقلاب به 9 سال حبس و پرداخت جریمه نقدی 600 هزار یورویی محکوم شده بود، پس از آزادی به قید وثیقه، از ایران گریخت و اکنون تبدیل به کانون خبری شده است که از یک سو وی را قهرمان و مبارز سیاسی و اجتماعی معرفی می‌کند و از سوی دیگر در معرض اتهام به تجاوز و آزار جنسی 14 زن است.
در گزارشی که به تازگی از سوی گاردین منتشر شده، آمده است: یک شهروند دوتابعیتی انگلیسی-ایرانی که به اتهام همکاری با “دولت متخاصم” به 9 سال و 3 ماه زندان در ایران محکوم شده بود، از مرز کوهستانی ایران فرار کرد و اکنون در لندن است.
وی در گفت‌وگو با گاردین تاکید کرده است که پس از گذراندن نزدیک به 100 روز در سلول‌های انفرادی زندان اوین چاره‌ای جز فرار نداشته است.
به گزارش این رسانه، کامیل احمدی یک انسان‌شناس اجتماعی است که تحقیقاتی درباره ختنه زنان (FGM) در ایران انجام داده است.
این گزارش می‌افزاید برخی افراد ادعا می‌کنند که ماجرای وی از این پیچیده‌تر است و چند روز قبل از محاکمه دادگاه، وی از طرف چندین زن متهم به تعرض جنسی شده بود. این اتهامات در قالب جنبش رو به رشد “من هم” ( #MeToo) در ایران در شبکه های اجتماعی منتشر شد. سرانجام، این اتهامها منجر به برکناری احمدی از ریاست انجمن جامعه‌شناسی ایران شد و منتقدان وی می‌گویند این افشاگری‌ها در تصمیم وی برای فرار نقش داشته است. اما کامیل احمدی تاکید دارد که این اتهامات واقعیت ندارد.
لازم به یادآوری است نشریه گاردین و برخی دیگر از رسانه‌ها از جمله شبکه‌های فارسی‌زبان (ایران اینترنشنال و بی‌بی‌سی فارسی) هنگام پوشش خبر فرار کامیل احمدی از ایران اشاره‌ای به اتهام‌های وارده به وی درباره تعرض جنسی نکرده بودند. این مسئله واکنش بسیاری از روزنامه‌نگاران و فعالان حقوق زنان را در شبکه های اجتماعی به دنبال داشت.
نگار مرتضوی ژورنالیست ایرانی-آمریکایی در زمینه اتهام‌های مربوط به آزارهای جنسی احمدی در رشته توییتی آورده است: زنان و مدافعان حقوق ایرانی بی‌وقفه تلاش کرده‌اند تا به اتهام‌های جدی تجاوز و تعرض جنسی توجه شود. صدای آنها باید شنیده شود.
وی در ادامه آورده است: چند روز قبل از دادگاه، اتهام‌هایی مربوط به بدرفتاری جدی جنسی توسط احمدی در فضای مجازی مطرح شد… فعالان حقوق زنان به ویژه از این اتهام‌های جدی علیه کسی آزرده شده‌اند که یکی از چهره‌های برجسته مدافع حقوق زنان بود.
نرگس باج‌اوغلی استاد دانشگاه جانز هاپکینز درباره مقاله گاردین نوشت: می‌دانم که استاندارد گزارش‌های خبری درباره ایران بسیار پایین است، اما این رسانه چه‌گونه می‌تواند درباره فرار این شخص بنویسد بدون این‌که جمله‌ای در اشاره به اتهام‌های جدی تجاوز جنسی علیه وی بیان کند؛ اتهامها علیه کامیل احمدی یکی از مهم‌ترین موارد جنبش “من هم” در ایران بود.
باج‌اوغلی می‌افزاید: تجلیل از “فرار جسورانه” یک محقق [در گاردین] به گونه‌ای است که انگار وی پیشگام راه آزادی بوده، در حالی که این فرد متهم به تجاوز جنسی است.
فاطمه یزدانی دیگر فعال حقوق زنان درباره گزارش اخیر گاردین توییت کرده است: مصاحبه گاردین با کامیل احمدی مصداق تطهیرسازی و متعاقبا خفه‌کردن صدای زنان آزاردیده است، بدون هیچ اشاره‌ای به افشاگری‌های پرتعداد زنان آزاردیده و لغو عضویتش از انجمن‌جامعه‌شناسی ایران، اتفاقا به دلیل تجاوز و آزار جنسی. نمونه دیگه‌ای از متجاوزی که با اتکا به سرمایه اجتماعیش قسر درمیره.
فرناز فصیحی ژورنالیست نشریه نیویورک تایمز در این باره توییت کرده است: فعالان ایرانی حقوق زنان می‌گویند آنها نگرانند. زیرا رسانه‌های انگلیسی‌زبان کامیل احمدی بریتانیایی-ایرانی را ستایش و از ادعاهای جدی بدرفتاری جنسی [علیه او] چشم‌پوشی می‌کنند که در ایران از سوی دستیاران و هم‌کاران تیم تحقیقاتی‌اش با آن مواجه شده است. [هر چند] وی این ادعاها را رد می‌کند.
سوسن طهماسبی فعال مدنی و مدافع حقوق زنان که لوح افتخار آلیسون دفورژ را از سازمان دیده‌بان حقوق بشر دریافت کرده، در رشته توییتی در واکنش به گفت‌وگوی گاردین با کامیل احمدی آورده است: گاردین، چه‌گونه می‌توانید در تحقیقات خود درباره کامیل احمدی کوتاهی کنید. اگر آنها به طور کامل تحقیق می‌كردند، به نوشته‌های چندین زنی برمی‌خوردند كه در جریان جنبش “من هم” با شجاعت در مورد تجاوز توسط وی صحبت كرده‌اند.
