کریستیا فریلند معاون نخست‌وزیر کانادا در پاسخ به درخواست کمک مالی از سوی شوراها و اتحادیه‌های کشوری هواپیمایی سه‌شنبه 21 اکتبر 2020 اعلام کرد شرکت‌های حمل و نقل هوایی که فعالند، همیشه می‌توانند از برنامه وام دولت برای کارفرمایان بزرگ استفاده کنند.
به گزارش ژورنال ایرانیان کانادا، طی هفته گذشته بیش‌تر پروازهای شرکت وست جت به مناطق آتلانتیک کانادا کاهش یافت و این پرسش را دوباره مطرح کرد که آیا دولت فدرال برای نجات صنعت هوایی چند میلیارد دلاری کانادا که در چنبره همه‌گیری گرفتار شده است، چه گام‌هایی برخواهد داشت.
اشاره فریلند به برنامه اعطای وام به کارفرمایان بزرگ، ممکن است بر رفع نگرانی شرکت‌های هواپیمایی راجع به مشکلات مربوط به کاهش نقدینگی، تاثیر مثبت چندانی نگذارد. شورای نمایندگی و اتحادیه‌های صنفی شرکت‌های هواپیمایی معتقدند که این وام برای کارفرمایانی که نیازمند کمک مالی چند ساله با بهره کم هستند، کارایی چندانی ندارد.
حزب محافظه‌کار و نیودمکرات‌های مخالف دولت بر این باورند که بازپرداخت پول مسافرانی که پروازهای‌شان به خاطر همه‌گیری کنسل شده است، باید به عنوان شرط اصلی هر گونه کمک مالی در نظر گرفته شود.
آخر هفته گذشته، دامینیک لبنانی وزیر امور بین دولتی به سی‌تی‌وی گفت: “دولت در حال بررسی طیف گسترده‌ای از گزینه‌ها، از جمله مشارکت در خطوط هوایی است.”
سه‌شنبه گذشته وقتی در مورد کمک مالی و به طور خاص برنامه تسهیلات تامین مالی اضطراری کارفرمایان بزرگ (LEEFF) از فریلند توضیح خواسته شد، وی گفت: “در حال گفت‌وگو با مدیران شرکت‌های هواپیمایی و اتحادیه هستیم. برنامه تسهیلات تامین مالی اضطراری کارفرمایان بزرگ به نوعی به افزایش نقدینگی شرکت‌های بزرگ کمک قابل‌توجه می‌کند و بر اساس میزان درخواست آنها، در دسترس‌شان قرار دارد.”
این برنامه می 2020 کلید خورد و بر اساس آن قرار است دست‌کم 60 میلیون دلار وام به بزرگ‌ترین کارفرمایان کشور اختصاص یابد. این وام در اختیار کارفرمایانی قرار می‌گیرد که درآمد سالانه آنها بیش از 300 میلیون دلار است و نیازهای مالی آنها در دوران همه‌گیری کووید-19 بر اساس شیوه‌های معمول تامین نمی‌شود.
فریلند همچنین اشاره کرده است که شرکت‌های هواپیمایی، از مزایای قابل‌توجه یک میلیارد دلاری در زمینه یارانه دستمزد دولت، برای پوشش بخشی از حقوق کارگران بهره‌مند می‌شوند.
سه‌شنبه این هفته حدود 250 کارگر هواپیمایی در مقابل پارلمان هیل تظاهرات کردند و تابلوهایی با عنوان “نجات هواپیمایی کانادا” به همراه داشتند و خواستار کمک فدرال برای این بخش شدند.
لیزا کامپیس نماینده اتحادیه سی‌پی‌یو‌وی در گفت‌وگو با رسانه سان‌وینگ در مونترال گفت: “شرکت‌های هواپیمایی نمی‌توانند بدون دریافت بسته پایداری مالی به حیات خود ادامه دهند.”
وی ضمن رد پیشنهادهای اتاوا برای خرید سهام مالکیت شرکت‌های هواپیمایی تاکید کرد: “شما از خطوط هوایی کانادا می‌خواهید هم‌چنان منتظر بمانند، ولی بدهی‌های خود را پرداخت کنند. این شرکت‌ها چگونه می‌توانند روزانه میلیون‌ها میلیون بدهی را پرداخت کنید. مسئولیت اجتماعی داشته باشید. هزینه‌های بیش‌تری را قبول کنید. برنامه یارانه دستمزد را اجرایی کنید و در ازای بازپرداخت آن درخواستی نداشته باشید.”
برنامه تسهیلات تامین مالی اضطراری کارفرمایان بزرگ با نرخ بهره 5 درصد شروع می‌شود و در سال بعد به 8 درصد افزایش می‌یابد. به گفته منتقدان، دریافت این وام‌ها برای بسیاری از شرکت‌ها از جمله خطوط هوایی ناخوشایند است.
جان گرادک مدیر سابق ایر کَنِدا که اکنون مدرس هیئت علمی و هماهنگ‌کننده برنامه‌های شرکت‌های هواپیمایی در دانشگاه مک‌گیل است، گفت: “این هزینه سنگینی است. بازپرداخت این وام نگرانی اصلی شرکت‌های هواپیمایی است. هزینه این برنامه بسیار سنگین‌تر از هزینه‌ای است که بازار بر دوش این شرکت‌ها می‌گذارد.”
تیم پِری رییس کانادایی انجمن خلبانان هواپیمایی بین‌المللی که نماینده خلبانان شرکت‌های هواپیمایی از جمله وست جت و اِر ترنزیت است، گفت: “به یقین طی ماه‌های اخیر این برنامه کمک مالی اجرایی شده است، اما با توجه به شرایطی که این برنامه دارد به نظر می‌رسد برای کارفرمایان شرکت‌های هواپیمایی چندان قابل اجرا نیست و به‌همین خاطر با مشارکت‌نکردن آشکار این گروه از شرکت‌ها مواجه شده است.”
مشخص نیست که چند شرکت هواپیمایی برای استفاده از برنامه تسهیلات تامین مالی اضطراری کارفرمایان بزرگ درخواست داده‌اند. شرکت هواپیمایی پورتر تایید کرده برای درک بهتر شرایط وام اقدام کرده است، اما این شرکت سه‌شنبه قبل به استار گفت: “در حال حاضر ما نیازمند ارزیابی سرمایه خود هستیم و این‌که بدانیم تا چه اندازه برنامه تسهیلات تامین مالی اضطرای برای ما مناسب است.”
نمایندگان اِر کَنِدا و وست جت سه‌شنبه به درخواست‌ها برای اظهارنظر در مورد این برنامه پاسخ ندادند.
شورای هواپیمایی ملی کانادا از فریلند خواسته است که برای اطمینان از بقای صنعتی که تجارتش 90 درصد یا حتی بیش‌تر افت کرده است، فراتر از برنامه مورد نظر حرکت کند.
مایک مک‌نانی رییس و مدیرعامل شورا در آگوست 2020 به فریلند نوشت: “برنامه تسهیلات تامین مالی اضطرای کارفرمایان بزرگ، در چارچوب یک صنعت خاص و برای دوره زمانی مشخصی طراحی نشده است. در حالی که سایر جنبه‌های اقتصادی در شرایط کنونی نیازمند بازگشایی روشمند در سراسر کشور هستند. صنعت هوایی به دلیل سیاست‌های خاص موجود در این بخش، در مرحله صفر باقی‌مانده است. بنابراین ما به تزریق نقدینگی ویژه‌ای برای بخش خاصی نیازمندیم.”
این شورا خواستار تدابیری شده است که شامل ارایه وام یا کمک مستقیم، برخوردار از رویکردی باشد که بهبود اقتصادی طی یک روند چند ساله را دربر بگیرد و این اطمینان را به‌وجود بیاورد که شرایط مالی دولت بازتابی از رکود طولانی‌مدت در صنعت هوایی کشور است”.
برنامه ارایه تسهیلات مالی به کارفرمایان بزرگ، این اجازه را به دولت می‌دهد که در اداره شرکت‌ها سهم داشته باشد. مدیر سابق اِر کَنِدا باور دارد: “گرچه ممکن است شرکت‌های هواپیمایی به برنامه ارایه تسهیلات مالی علاقه چندانی نداشته باشند، اما این شرکت‌ها می‌توانند در قالب بخشی از بسته نجات دولت، سهمی را به خود اختصاص دهند. به نظر من، صنعت هوایی در حال گفتن این حرف است که یک ثانیه صبر کنید، اکنون چهار ماه بعد است… ما آماده‌ایم تا در مورد آن‌چه دولت به ما ارایه کرده بود، صحبت کنیم.”
پِری که اتحادیه وی برای دریافت وام‌هایی با بهره اندک تلاش می‌کند، گفت: “اکنون به نظر می‌رسد دولت درگیر مشارکت بیش‌تر است. من فکر می‌کنم که در ابتدای بروز هرج و مرج ناشی از همه‌گیری، بیش‌تر شرکت‌های هواپیمایی تمایلی به مشارکت در این زمینه نداشتند. اکنون وضعیت به شدت وخیم‌تر شده است و من فکر می‌کنم میزان تمایل به همراهی با برنامه‌هایی از این دست، به واقع با فهم بیش‌تر جزییات ارتباط دارد.”
منبع: استار