پناه‌جویان و مهاجران نیمه‌قانونی مشغول به‌کار در بخش بهداشت و درمان از دولت فدرال کانادا خواستند تا شرایط ثبت درخواست آنها برای تبدیل وضعیت افراد دارای اقامت موقت به اقامت دایم را فراهم کند.
دولت این برنامه را از آوریل 2021 کلید زد تا شرایط حفظ 20 هزار نیروی کار مشغول به‌کار در بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان و کارگران ماهر فعال در بخش‌های ضروری را به‌وجود بیاورد.
تاکنون سقف ثبت درخواست‌ها برای نودانش‌آموختگان دانشگاهی و کارگران فعال در بخش‌های ضروری پر شده است، اما متقاضیان اندکی در سیستم بهداشت و درمان پذیرفته شده‌اند.
این برنامه 5 نوامبر امسال به پایان راه می‌رسد، اما تاکنون تنها 5421 درخواست پذیرفته شده است. سازمان ” اتحاد کارگران مهاجر برای تغییر” می‌گوید دلیل این اتفاق ممنوع‌بودن ثبت درخواست پناه‌جویان و مهاجران نیمه‌قانونی و حذف بسیاری از ردیف‌های شغلی بخش بهداشت و درمان است.
“فاسانیا کولاند” پناه‌جوی اهل نیجریه و پرستار سالمندان و افراد ناتوان در نیوفاندلند و لابرادور می‌گوید: “آنها من را مشمول درخواست این برنامه تشخیص ندادند؛ این شرایط تحقیرآمیز است.”
کولاند هفته‌ای 65 ساعت از سالمندان و بزرگسالان دارای ناتوانی جسمی و ذهنی مراقبت می‌کند. پناهنده بودن تنها دلیلی است که او را از ثبت‌نام در این برنامه بازمی‌دارد. تنها کارگران دارای اقامت موقت می‌توانند در این برنامه ثبت‌نام کنند و مهاجران نیمه‌قانونی دارای مجوز کار و پناهندگان، مشمول این برنامه نمی‌شوند.
درخواست‌کنندگان باید مهارت زبانی مشخصی داشته باشند و تجربه کار تایید شده در شغل‌های بخش بهداشت و درمان در کارنامه آنها دیده شود. اتحاد کارگران مهاجر می‌گوید تعیین سطح زبانی خاص به زیان مهاجرانی است که زمان کافی برای آمادگی و شرکت در آزمون‌های زبان ندارند.
اکنون 15 هزار نفر از ظرفیت 20 هزار نفری برنامه خالی مانده و اتحاد کارگران مهاجر خواهان تمدید آخرین مهلت برای ثبت درخواست در این برنامه است. “سید حسین” مدیر اجرایی اتحاد می‌گوید دولت باید قوانین این برنامه را تغییر دهد. در غیر این صورت ظرفیت‌های آن از بین خواهد رفت.
دولت فدرال در سال گذشته نیز برنامه‌ای مشابه به نام “فرشتگان محافظ” را کلید زد، اما مهاجران نیمه‌قانونی ثبت‌نام‌کننده در این برنامه نیز همچنان بلاتکلیف هستند.
“جین” پناه‌جوی اهل اوگانادا یکی از این افراد است. او یک همجنس‌گرا است و به همین دلیل از کشور خود گریخته است. با این حال، صلاحیت او برای گرفتن اقامت دایم از طریق این برنامه تایید نشد. “فلورنس” دیگر پناه‌جوی اوگاندایی شاغل در یک مرکز نگهداری از بزرگسالان ناتوان رشدی یا جسمی، نیز مشکل مشابهی دارد.
او می‌گوید: “دست‌های ما بسته است. من نمی‌توانم برای رسیدن به آرزوهایم اقامت دایم بگیرم. می‌دانم افراد زیادی همانند من هستند که به مدارک هویتی نیاز دارند.”
