مازیار شیبانی‌فر
- فلاکس جت (Flux Jet) که به‌تازگی توسط شرکت کانادایی ترنس پاد (Trans Pod) در تورنتو معرفی شده، بر پروژه حمل‌ونقل همگانی بلندپروازانه خود نام «هیبرید هواپیما و قطار» گذاشته است. این وسیله‌نقلیه برقی شبیه به قطار می‌تواند با سرعت ۱۰۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند و هزینه سفر با آن از بلیت هواپیما نیز ارزان‌تر است.
- این پروژه که از سال ۲۰۲۳ ساخت آن آغاز خواهد شد، در مرحله نخست با بودجه‌ای ۱۸ میلیارد دلاری در سال ۲۰۲۷ می‌تواند کلگری و ادمونتون را به‌هم وصل می‌کند. در مرحله ابتدایی فلاکس جت ۵۴ مسافر و ۱۰ تن بار را جابه‌جا خواهد کرد.
- فلاکس جت از نظر استانداردهای زیست‌محیطی ایده‌آل به‌شمار می‌رود. زیرا آلایندگی آن صفر است. برخورداری از سامانه نوآورانه «انتقال قدرت بدون تماس» برگ برنده این وسیله‌نقلیه محسوب می‌شود.
- انتظار می‌رود این پروژه تا ۱۴۰ هزار شغل ایجاد کند و در طول ساخت و ساز بیش از ۱۹ میلیارد دلار به تولید ناخالص داخلی کانادا بیفزاید. این طرح باعث کاهش انتشار ۶۳۶ هزار تن گاز دی‌اکسیدکربن می‌شود.
- شاید نزدیک‌ترین رقیب به فلاکس جت کانادا، هایپرلوپ (Hyperloop) آمریکایی باشد که توسط ایلان ماسک پیشنهاد شد. انتظار می‌رود بازار جهانی فناوری هایپرلوپ در سال ۲۰۲۲ به ارزش بیش از ۱ میلیارد دلار و تا سال ۲۰۲۷ به بیش از ۷ میلیارد دلار برسد.
- فناوری هایپرلوپ ترافیک را کاهش می‌دهد، آلودگی صوتی را به کم‌ترین میزان می‌رساند و در مقایسه با سایر سیستم‌های حمل و نقل کنونی در جهان، به زمین کمتری برای قرار‌گرفتن پایانه یا دیگر سامانه‌های راهبری نیاز دارد.
- در جایی همانند ایالات‌متحده برای ساخت یک مسیر هایپرلوپ از نیویورک به میامی یا شیکاگو، فقط برای شروع پروژه به حدود ۵۰ میلیارد دلار پول نیاز است که فراهم‌کردن آن برای شرکت‌های دستاندرکار چندان آسان نیست.
شرح گزارش:
یک شرکت کانادایی از طرحی برای یک وسیله‌نقلیه برقی شبیه به قطار رونمایی کرده است که می‌تواند با سرعت ۱۰۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند. این شرکت مدعی است هزینه سفر با این وسیله از خرید بلیت هواپیما ارزان‌تر است.
به گزارش سی‌ان‌ان، فلاکس جت (Flux Jet) که به‌تازگی توسط شرکت ترنس پاد (Trans Pod) در تورنتو معرفی شده، بر پروژه حمل‌ونقل همگانی بلندپروازانه خود نام «هیبرید هواپیما و قطار» گذاشته است. این طرح شباهت‌هایی به هایپر لوپ دارد که توسط ایلان ماسک ارایه شده بود. البته سرعت فلاکس جت بیش‌تر است.
این وسیله‌نقلیه بسیار مدرن از قطاری تشکیل شده است که درون لوله‌ای محافظت‌شده با استفاده از فناوری پیشگامانه مبتنی بر رشته جدیدی از فیزیک به‌نام «شار پوششی» حرکت می‌کند.
این پروژه که از سال ۲۰۲۳ ساخت آن آغاز خواهد شد، در مرحله نخست با بودجه‌ای ۱۸ میلیارد دلاری در سال ۲۰۲۷ می‌تواند کلگری و ادمونتون را به‌هم وصل می‌کند. ترنس پاد تا کنون ۵۵۰ میلیون دلار برای این پروژه سرمایه جذب کرده است. در مرحله ابتدایی فلاکس جت ۵۴ مسافر و ۱۰ تن بار را جابه‌جا خواهد کرد.
از هم اکنون گفت‌وگوهایی در جریان است تا از این شیوه برای وصل‌کردن تگزاس به سن آنتونیو در ایالات‌متحده، دبی به ابوظبی در امارات‌متحده عربی و سیدنی به بریزبن در استرالیا استفاده شود.
به گزارش رابر ریپورت، فلاکس جت از نظر استانداردهای زیست‌محیطی ایده‌آل به‌شمار می‌رود. زیرا آلایندگی آن صفر است. برخورداری از سامانه نوآورانه «انتقال قدرت بدون تماس» برگ برنده این وسیله‌نقلیه محسوب می‌شود.
انتظار می‌رود این پروژه تا ۱۴۰ هزار شغل ایجاد کند و در طول ساخت و ساز بیش از ۱۹ میلیارد دلار به تولید ناخالص داخلی کانادا بیفزاید. این طرح باعث کاهش انتشار ۶۳۶ هزار تن گاز دی‌اکسیدکربن می‌شود.
به نوشته گلوبال ریل‌وی ریویو، در رونمایی از نمونه کوچک فلاکس جت در تورنتو که جولای امسال برگزار شد، قابلیت «پرواز» این پروژه به نمایش درآمد. این وسیله حمل‌ونقل یک تنی برای برخاستن، حرکت و سپس فرود از شیوه منحصر‌به‌فردی استفاده می‌کند.
رایان جَنزِن یکی از بنیان‌گذاران این شرکت گفت: «این پروژه نقطه عطف و جهشی بزرگ و رو به جلو به‌شمار می‌رود. پیوندی درخشان میان تحقیق علمی، توسعه صنعتی و ایجاد زیرساخت‌های بزرگ است که با هدف برطرف‌کردن نیازهای مسافران و کاهش وابستگی به جت‌ها و بزرگراه‌ها با مصرف سوخت فسیلی تولید می‌شود.
به نوشته تِک‌اِکس پلور، شاید نزدیک‌ترین رقیب به فلاکس جت کانادا، هایپرلوپ (Hyperloop) آمریکایی باشد که توسط ایلان ماسک پیشنهاد شد. یک دهه پیش ماسک چنین طرحی را پیشنهاد کرد و شرکت دی‌پی ورلد امارات‌متحده عربی برای توسعه آن کوشید.
انتظار می‌رود بازار جهانی فناوری هایپرلوپ در سال ۲۰۲۲ به ارزش بیش از ۱ میلیارد دلار و تا سال ۲۰۲۷ به بیش از ۷ میلیارد دلار برسد.
فناوری هایپرلوپ یک سیستم حمل‌ونقل زمینی با سرعت بسیار بالا (نزدیک به ۶۰۰ کیلومتر در ساعت) با وسیله‌نقلیه کپسول مانندی است که در داخل یک لوله بدون هوا و با فشار کم کار می‌کند. برای کاهش اصطکاک لوله‌ها و تونل‌ها و حمل مسافر و بار، این وسیله حمل‌ونقل بر روی جریان مغناطیسی در حرکت و به‌عبارت بهتر «شناور» است.
این روش از تمامی شیوه‌های کنونی حمل‌ونقل سریع‌تر، از نظر انرژی کارآمدتر، در برابر شرایط بد آب و هوایی مقاوم و در برابر زلزله و دیگر اتفاق‌های طبیعی نیز ایمن است. افزون بر اینکه، در زمینه جلوگیری از تخریب محیط‌زیست و ایجاد آلودگی نیز بسیار موثر عمل می‌کند.
فناوری هایپرلوپ ترافیک را کاهش می‌دهد، آلودگی صوتی را به کم‌ترین میزان می‌رساند و در مقایسه با سایر سیستم‌های حمل و نقل کنونی در جهان، به زمین کمتری برای قرار‌گرفتن پایانه یا دیگر سامانه‌های راهبری نیاز دارد. زیرا بر روی دکل‌ها ساخته می‌شود که از سطح زمین بالاتر است و لوله‌های حمل مسافر درون لوله‌های روی همین دکل‌ها قرار می‌گیرد.
با اینکه هایپرلوپ در میان بازیگران کلیدی صنعت حمل‌ونقل از طرفداران بسیاری بهره‌مند است و به‌طور گسترده در برنامه‌ها و راهبردهای بخش تحقیق و توسعه این گروه از شرکت‌ها گنجانده می‌شود تا راه‌کارهایی برای کاهش هزینه‌های طراحی و تولید آن در نظر بگیرند و فناوری‌های توسعه‌یافته در زمینه تجاری‌سازی ارایه کنند، اما هنوز هیچ اقدام عملی برای تولید و به‌کارگیری هایپرلوپ صورت نگرفته است.
ایلان ماسک نخستین‌بار در سال ۲۰۱۲ در یک نشست رسانه‌ای به این ایده اشاره کرد و یک سال بعد مقاله‌ای در این زمینه نوشت، اما مشارکت مستقیم او در این پروژه همواره پراکنده بوده و همیشه دیگران را تشویق به توسعه این ایده کرده است تا اینکه خودش بخواهد وارد عرصه تولید شود.
در ماه‌های اخیر پیشنهادهای جدیدی از سوی مقام‌های محلی از ایتالیا گرفته تا هند برای استفاده از این شیوه حمل‌ونقل مطرح شده است؛ هر چند «پیشنهاد» یک موضوع و «تحول» در سیستم حمل‌ونقل همگانی موضوع دیگری است. در سال ۲۰۱۹ طرحی ارایه شده بود که یک مسیر ۱۰ کیلومتری تا سال ۲۰۲۰ در امارات افتتاح شود، اما این پروژه هرگز به نتیجه نرسید.
در جایی همانند ایالات‌متحده برای ساخت یک مسیر هایپرلوپ از نیویورک به میامی یا شیکاگو، فقط برای شروع پروژه به حدود ۵۰ میلیارد دلار پول نیاز است که فراهم‌کردن آن برای شرکت‌های دستاندرکار چندان آسان نیست.