امروزه کوه‌های راکی مناظر زیبا و احساس آزادی به بازدیدکنندگان می‌دهد، اما 80 سال پیش در همین نقطه اردوگاه شماره 130 یا اردوگاه کاناناسکیس (Kananaskis) قرار داشت. دولت کانادا اسیران جنگی و بیگانه‌های متخاصم را به این اردوگاه می‌فرستاد.
پس از اعلام جنگ ایتالیا به انگلستان در دهم ژوئن 1940، کانادا قانون تدابیر دوران جنگ را اعمال و صدها ایتالیایی-کانادایی را بازداشت کرد.
دکتر آریانا دیویس تاریخ‌نگار می‌گوید: “بیشترین جمعیت ایتالیایی-کانادایی اهل آنتاریو، کبک و ونکوور بودند. بین 600 تا 700 ایتالیایی-کانادایی به اردوگاه فرستاده شدند. البته فاشیست‌های متعصب در کانادا زندگی می‌کردند، اما آنها توان خرابکاری نداشتند. تمامی ایتالیایی‌ها به یک چشم دیده شدند و باید خود را به پلیس معرفی می‌کردند. این باعث شرمساری است.” دیویس خود متولد ایتالیا است.
مهاجران ایتالیایی که سال‌ها بعد از پایان جنگ جهانی دوم به کانادا آمدند نیز این داغ ننگ را حس کردند. خانواده لوئیجی اُودیا در دهه 50 در کلگری ساکن شد. او هیچ‌یک از ایتالیایی‌های بازداشت شده را نمی‌شناخت، اما داستان‌هایی در مورد آنها می‌شنید و نژادپرستی موجود را احساس می‌کرد.
او می‌گوید: “در کودکی خیلی ما را اذیت می‌کردند. بخشی از یک گروه به عنوان بیگانه متخاصم شناسایی شدند و اثر این اقدام یک شبه از بین نمی‌رود. شما باید با این ننگ زندگی کنید که اهل کشور دشمن هستید.”
در سال 1990 “برایان مولرونی” نخست‌وزیر کانادا از ایتالیایی-کانادایی‌ها به دلیل این اقدام در کنگره ملّی این جامعه عذرخواهی کرد، اما از آنجا که این عذرخواهی در مجلس فدرال انجام نشده بود، برخی آن را ناکافی دانستند.
دیویس طرفدار انجام چنین عذرخواهی است، اما زمان آن را نامناسب می‌داند و امیدوار است که یک عذرخواهی کلی و از سر رفع تکلیف نباشد. او می‌گوید: “این اقدام اشتباه بود و دولت باید خیلی زودتر عذرخواهی می‌کرد. به هر حال این عذرخواهی نیز خوب است، اما به‌نظرم باید هدفمندتر باشد.”