Updated: Jan 25
Translated by: Asoudeh Novin
Source: Women’s Suffrage in Canada, The Canadian Encyclopedia.
مقدمه
حق رای دادن زنان در کانادا نه تنها به معنی حق شرکت در انتخابات بلکه عموماً به معنی شرکت فعال به عنوان نامزد انتخاباتی می باشد. جنبش زنان در کانادا برای بدست آوردن حقوق اولیه خود دهه ها فعالیت کرد و در این مبارزه با مقاومت های زیادی روبرو شد. جنبش زنان کانادا تنها محدود به حق رای و شرکت در انتخابات نبود بلکه آنها برای بهبود شرایط تحصیلی، شغلی و خدمات درمانی نیز تلاش میکردند.
تا نیمه قرن نوزدهم حق شهروندی کامل در کانادا تنها به مردان محدود می شد و تا پایان قرن، طبق قانون تنها مردان سفید پوست از حق شهروندی کامل در سطح استانی و فدرال برخوردار بودند. زنان بطور کلی از رای دادن محروم بودند. در این زمان است که زنان برای اعطای حق رای و اصلاحات اجتماعی شروع به فعالیتهای اصلاح طلبانه می کنند.
طرفداران اعطای حق رای اغلب زنان سفید پوست طبقه متوسط بودند که تعداد بیشتری از آنها باور داشتند که با اعطای حق رای از نفوذ بیشتری برخوردار خواهند گشت. آنها اعتقاد داشتند که مشارکت زنان شرایط زندگی شهروندان کانادا را نیز بهتر خواهد کرد.
اعطای حق رای به زنان توسط فعالین سیاه پوست طرفدار لغو بردگی (مانند: ماری آن شَد) و همچنین اتحادیه گرایان ، سوسیالیستها و فعالان سیاسی میانه رو نیز مورد حمایت قرار گرفت. اکثریت فعالین جنبش زنان برای کسب حق رای فعالیتهای صلح جویانه داشتند. تنها تعداد بسیار کمی از انها بعنوان مبارزان طرفدار حق رای برای زنان به مبارزه مسلحانه و خشونت آمیز اعتقاد داشتند.
در حالی که طرفدارن حق رای، در همه سطوح دولتی برای بدست اوردن این حق فعالیت می کردند، اغلب حقوق محلی را مقدم می دانستند. با شروع قرن بیستم، زنانی که مالک زمین بودند دارای حق رای در برخی موارد مانند شوراهای شهرداری، کتابخانه ها و انجمن های مدارس مدارس شدند. مرحله بعدی گرفتن حق رای در انتخابات استانی بود. در ۲۸ ژانویه ۱۹۱۶ اولین پیروزی برای جنبش زنان در استان مانیتوبا بود. آخرین استان که حق رای زنان را قانونی کرد استان کبک در سال ۱۹۴۰ بود.
در سطح فدرال ابتدا در سال ۱۹۱۷ مسئولان فدرال حقوق محدودی را برای شرکت زنان در انتخابات به رسمیت شناختند. در سال ۱۹۱۸ حقوق بیشتری به زنان داده شد تا بیشتر زنان شامل حق رای شوند. اما زنان و مردان آسیایی از حق رای محروم بودند و تا پایان جنگ جهانی دوم نیز حق رای نداشتند. زنان و مردان بومی نیز بجز موارد نادر از داشتن حق رای در سرتاسر کانادا تا سال ۱۹۶۰محروم بودند. پس از لغو قوانین برده داری در سال ۱۸۳۴، قوانین شرکت در انتخابات برای زنان و مردان سیاه پوست مانند سایر شهروندان کانادا بود اما آنها در موارد مختلف با تبعیض روبرو بودند.
در هفته های آینده بخش هایی از تاریخچه مبارزات زنان کانادا برای رسیدن به حق رای و شرکت در انتخابات را مرور خواهیم کرد.
کارتون سیاسی. یک زن در کبک با اعلامیه در خیابان مواجه میشود که روی آن نوشته شده: «بولتن خبر: برای اولین بار در تاریخ ترکیه، زنان در انتخابات عمومی که در هفته جاری برگزار می شود، رای خواهند داد و میتوانند انتخاب شوند.» زنان در ترکیه در سال ۱۹۳۰ حق رأی دادن را بدست آوردند. اما تا سال ۱۹۴۰ حق رای برای زنان در انتخابات استانی در کبک وجود نداشت.
