بجای تمام کردن باقی‌مانده غذا، آن را رها می‌کنید تا فاسد شود و غذای بیرون‌بر می‌خرید. این داستانی آشنا و نشان دهنده عاد‌ت‌هایی است که باعث هدر رفتن مواد غذایی در سراسر جهان می‌شود.
گزارش سازمان ملل نشان می‌دهد حدود 17 درصد از غذای تولید شده سالانه در سطح جهان دور ریخته می‌شود که معادل 931 میلیون تن است.
در این گزارش آمده است که هر کانادایی به‌طور متوسط 79 کیلوگرم مواد غذایی را دور می‌ریزد. این مقدار از دور ریز غذای آمریکایی‌ها (59 کیلوگرم) کم‌تر و نزدیک به دور ریز غذای هر انگلیسی (77 کیلوگرم) است. برایان رو، محقق بخش هدر رفتن مواد غذایی می‌گوید: “اندازه‌گیری بهتر به مدیریت بهتر منتهی می‌شود.”
بیش‌تر هدر رفتن مواد غذایی (61 درصد) مربوط به خانه‌ها می‌شود و هدر رفتن مواد غذایی در بخش خدمات غذایی و خرده‌فروشی‌های به ترتیب 26 و 13 درصد است.
هدر رفتن مواد غذایی در حال تبدیل شدن به یک نگرانی اساسی است. زیرا تولید مواد غذایی پی‌آمد زیست محیطی سنگینی دارد و زمین‌های زیادی برای تولید محصولات کشاورزی و دامداری استفاده می‌شود و گازهای گلخانه‌ای زیادی نیز در این مسیر آزاد می‌شود. متخصصان به دنبال راه‌حل‌هایی از جمله استفاده از این مواد غذایی به عنوان غذای حیوانات یا کود هستند.
بر اساس گزارش سازمان ملل، هدر رفتن مواد غذایی تنها به کشورهای ثروتمند همانند ایالات متحده و انگلستان اختصاص ندارد. فاسد شدن مواد غذایی در کشورهای فقیر گاهی به نبود یخچال مناسب مربوط می‌شود و در کشورهای پیشرفته نیز دور ریز مواد غذایی از خانه به رستوران‌ها منتقل شده است. او معتقد است هنجارهای فرهنگی و سیاست‌هایی همانند بسته‌بندی زیاد و “یکی بخر دو تا ببر” نیز در این زمینه تاثیرگذارند.
کریس بَرِت اقتصاددان بخش کشاورزی از دانشگاه کورنل می‌گوید تاریخ‌های انقضای درج شده بر روی بسته‌بندی مواد غذایی نیز در دور ریز غذا نقش دارند. زیرا در بیش‌تر موارد این تاریخ‌ها نشان‌دهنده زمان واقعی فاسد‌شدن غذا نیست و نشان می‌دهد چه زمانی کیفیت مواد غذایی افت می‌کند.
وزارت کشاورزی ایالات متحده تخمین می‌زند که یک خانواده چهار نفره سالانه حدود 1500 دلار اسراف مواد غذایی دارد. ریچار اسوانل یکی از نگارندگان گزارش سازمان ملل می‌گوید در گذشته غذا نزد مردمان کشورهای ثروتمند ارزش بیش‌تری داشت. زیرا آنها توانایی مالی کافی برای دور ریختن غذا نداشتند.
وی افزود این فرهنگ باید با آگاهی‌بخشی در خصوص میزان اسراف مواد غذایی در سطح جهان اصلاح شود و مردم باید همانند پیشینیان خود دوباره برای غذا ارزش قایل شوند.
